Kan een drummer melodie spelen? Sinds gisteravond ben ik geneigd te denken van wel. Het samenspel tussen de warmdonkere zang en akoestische gitaar van Annemarieke Coenders en Wim Sebo op elektronische drumkit was zo mooi uitgebalanceerd dat ik het gevoel kreeg dat de instrumenten bij tijd en wijle zelfs elkaars rol overnamen.
Jarenlang maakte Annemarieke Coenders deel uit van het duo Ygdrassil, samen met Linde Nijland. In 2007 gingen ze elk hun eigen weg, Linde ging verder met haar Sandy Denny-programma, de Winterliederen-cd en een reis naar Bhutan. Van Annemarieke hoorden we minder, maar dat betekende niet dat ze stil zat. Ze bleef liedjes schrijven, deed een project met Sido Martens (met wie ze afgelopen zomer nog op festival Pastorale au Parvis in Nisse speelde) en begon een samenwerking met soundscape artiest Wim Sebo. Sinds eind vorig jaar heeft ze een eigen plek op Myspace, waarop enkele resultaten van die samenwerking te beluisteren zijn. Ze had me al eens gewaarschuwd dat dit heel anders was dan wat ze met Ygdrassil deed en dat klopt. Dat vind ik niet erg, ik juich het zelfs toe als mensen, en muzikanten in het bijzonder, nieuwe wegen zoeken. Die voorproefjes maakten me nieuwsgierig naar een live optreden van dit nieuwe duo en gisteravond in Gemert was het zover. Het was in een woord prachtig.
Volgens de aankondiging van Ad van Meurs, die al een tijdje Tuney Thursdays programmeert in De Bunker, is Annemarieke Coenders een van de meest oorspronkelijke songwriters die hij is tegengekomen en dat kan ik alleen maar onderschrijven. Ze heeft intrigerende nummers geschreven over (anti)vriendschap, walvissen, op vakantie naar Italië en zelfs een vrolijk liedje. Over de regen, dat dan weer wel, "ach, ik mag niet klagen" zegt ze, maar "jawel hoor" klinkt het al, en dat wordt de conclusie. Ze is singer-songwriter, die mogen juist klagen. Het is heerlijk om die prachtige, ietwat donkere stem te horen zingen, de lichte kleuren komen dit keer niet van andere vocalen maar uit de instrumenten. Haar eigen gitaarspel zoekt de eenvoud en slagwerker Wim Sebo hypnotiseert, is ingetogen waar dat moet en zelfs de bombast is subtiel. Een elektronische drumkit blijkt flink wat voordelen te hebben, zo kan bijvoorbeeld het volume aangepast worden en de kerkklokken uit drie Groninger dorpen of het Noord-Nederlands Orkest wordt gewoon ingebouwd. Ja, er wordt gebruik gemaakt van samples en nee, dat is wat mij betreft niet tegen de aard van folk als het, zoals in dit geval, wat moois toevoegt aan de akoestische muziek. Sebo is namelijk een erg goede muzikant, eentje die met zijn elektronica een verrassend warm geluid weet te produceren dat perfect past bij de akoestische gitaar en fijne stem van Annemarieke, waarmee ze af en toe vol overtuiging uithaalt.
Er moet hard gewerkt zijn door deze twee om hun samenspel zo in balans te brengen dat je gaat denken dat de drums de melodie overnemen van de gitaar, terwijl die het ritme oppakt. Misschien doen ze wel allebei het ritme onder de warme klanken van de zang. Het enige minpuntje van de avond is het rumoer van pratende mensen bij de bar, maar zelfs dat kan niet voorkomen dat het kippevel zich verspreidt over mijn hele lijf.
Gezien op 26 november 2009 bij Tuney Thursday in De Bunker in Gemert.
Er wordt gewerkt aan cd-opnamen, maar zolang die nog niet klaar zijn voor persing kan de muziek van Annemarieke Coenders en Wim Sebo beluisterd worden op Myspace: www.myspace.com/annemariekecoenders en www.myspace.com/wimsebo.