De organisatie besloot op het laatste moment om de derde editie van Ent Op Streek toch buiten te laten plaatsvinden. Een goede beslissing, want de zonnige straatfolk van Les Busiciens kwam uitstekend tot zijn recht op het terras van Mezz in Breda.
Wandelend vanaf het station door de binnenstad hoorden we bekende klanken. De Folksurvivalclub bleek te spelen op een podiumpje bij een terras naast de grote kerk. We blijven even luisteren naar die twee heerlijke damesstemmen van Marjan Cornille en Ankie Keultjes in The Break Of Dawn, maar vanmiddag zijn we op weg naar een nieuw geluid. De jonge gasten van het Belgische Les Busiciens spelen namelijk voor het eerst in Nederland.
De jongeren leerden elkaar kennen op de folk- en jazzstage in Mechelen, waar ze hun muziek wisten te ruilen tegen een portie friet en bier. Het idee om op die manier een reis te bekostigen was geboren, en als groep toerden ze samen met een bus door Europa, vandaar de naam Les Busiciens. Die is niet zo bekend, maar de leden maken (of maakten) deel uit van Transpiradansa!, het wereldmuziekorkest dat onder leiding van Wouter Vandenabeele inmiddels al twee mooie cd's heeft afgeleverd. Van de tweede, Granuba, worden vanmiddag twee nummers gespeeld, zij het natuurlijk (vanwege de veel kleinere bezetting) in een wat ander arrangement. Hola Recepción, een compositie van trompettiste Tine Allegaert over een boze receptionist, krijgt een vrolijk gezongen intermezzo: "Hit the road Jack, and don't you come back no more no more...". Saxofonist Joachim Thys had een leuke herinnering aan zijn kinderjaren en jam, dat leverde Beau Menéne d'Ocquelure op.
Nederland is na België, Frankrijk, Italië en Spanje het vijfde land waar ze optreden, en in de muziek zijn flink wat internationale invloeden terug te horen. Van de ervaringen met Transpiradansa! hebben ze dan ook veel geleerd, vertelt Tine Allegaert me na afloop. Les Busiciens heeft een eigen geluid, feestelijk en vrolijk, met af en toe een vleugje melancholie, al zijn ze te jong om dat gevoel echt serieus over te brengen. Er wordt veel gelachen, en dat werkt aanstekelijk op het publiek. Eigenlijk zijn er zes leden, maar fluitiste Liza Maes kon er helaas niet bij zijn. Dat mocht de pret voor de anderen (en voor het publiek) niet drukken. Niet alleen Allegaert en Thys componeren, percussionist Jonas Malfliet en accordeonist Joachim Gys kunnen dat ook. Malfliet schreef bijvoorbeeld twee nummers over dames: La Femme Russe en La Petite Princesse, de laatste met ietwat kakofonische intro; Gys pende Stad In 5 (de dansers raden het al: een wals in 5). Er kan dus gedanst worden (er komt ook nog een jig voorbij), maar Les Busiciens is geen balfolkgroep. Hun zonnige straatfolk is zo'n beetje van alle markten thuis, of het nou om klezmer, Braziliaanse klanken, oosterse invloeden of fanfare gaat. Ik meen zelfs ergens een stukje van een oude Duitse schlager te herkennen en in een tango krijgen we een reeks namen te horen, waaronder die van prinses Máxima. Wat mij vanmiddag vooral overtuigt is het spelplezier, de guitige gezichten en een grappige presentatie van de liedjes, met leuke dansjes en een uitwisseling van elkaars hoedjes, waarbij gitarist Vitja Pauwels uiteindelijk zonder hoofddeksel komt te staan terwijl Joachim Gys er twee op heeft. Je wordt vanzelf vrolijk van het jeugdige enthousiasme van deze zeer getalenteerde muzikanten, die hun instrumenten laten spreken. Hopelijk zien we ze nog vaak terug in onze contreien.
Wil je meer weten over Les Busiciens? Kijk en luister dan eens op www.myspace.com/busiciens.
De volgende editie van Ent Op Streek is op 1 november. Wie er dan speelt is nog een verrassing, zie ook: www.entopstreek.nl.