Een kort verslag van de "Celtic Super Night" in het Rabo Theater in Hengelo. Door: Jan de Raaf.
Heeft de super groep Lúnasa nog plezier in het spelen van hun muziek?
Dit was iets wat ik me sterk afvroeg na het concert wat ze gaven
afgelopen donderdag (21 may 2009) in het Rabo theater in Hengelo. Het
concert wat ze gaven was ter gelegenheid van de Celtic Super Night en
ze deelden het podium met de Ierse coryfeeën, Martin Hayes, Máirtin
O'Connor en de zanger Iarla Ó Lionáird.
Ik ken de muziek van Lúnasa al wat jaren, en elke keer dat ik één van hun cd's luister vind ik de muziek geweldig. Met name de twee gitaristen, Donogh Hennessy (vroeger), en zijn waardige opvolger Paul Meehan vind ik op de cd's geweldig strak en krachtig spelen.
Nu eindelijk de band voor het eerst live te hebben gezien viel me op dat er een groot contrast was tussen de andere twee groepen die, die avond ook hadden gespeeld en hen.
De muziek was, ondanks dat het alle drie Ierse traditionele groepen waren, totaal verschillend (gelukkig) en zorgde voor een zeer mooi afwisselend programma. Naar mijn mening stak het Máirtin O'Connor trio er bovenuit. Het trio rond de trekzakker die o.a. bij de legendarische band De Dannan heeft gespeeld, speelde goed en je kon goed het plezier merken wat deze drie muzikanten beleefden aan het samenspelen. Dit gaf de muziek net dat beetje extra, wat het onderscheid tussen goed en heel goed maakt in mijn ogen. Dit gold eveneens voor het duo Martin Hayes en Steve Cooney. Dit duo liet een sterk staaltje samenspel zien en de interactie tussen deze twee muzikanten vond ik dan ook prachtig om te aanschouwen. De zanger Iarla Ó Lionáird liet zich bij een aantal nummers begeleiden door dit dynamische duo, wat daardoor evolueerde tot een dynamisch trio, gewoon weg magisch.
Nu terug naar de band waarvoor ik eigenlijk naar Hengelo was afgereisd, Lúnasa. Hun muziek spreekt me erg aan, zeker de vernieuwende draai die zij hebben gegeven aan de Ierse traditionele muziek, maar wat een grafstemming heerste er op het podium onder deze vijf heren. De over enthousiaste Kevin Crawford (fluiten), probeerde de sfeer wat op te beuren. Helaas vond ik zijn wat aparte humor geen toevoeging aan de sfeer, en het leek erop dat zijn medebandleden dit ook niet echt goed geplaatste grappen vonden.
De gitarist Paul Meehan, kon af en toe nog wel een oprechte glimlach op zijn gezicht toveren, maar de rest van de band leek daar meer te zitten voor hun verdriet dan voor hun plezier. Er was weinig tot geen interactie onderling, en dit kon je horen, zeker omdat het een zeer groot contrast vormde met de andere twee groepen eerder op de avond.
Ik vond dit jammer, zeker omdat de muzikanten stuk voor stuk een meester zijn op hun instrument. Ik hoop ze dan ook nog een keer met een iets beter humeur op het podium te mogen aanschouwen.
Lúnasa:
Seán Smyth - fiddle
Kevin Crawford - flute
Trevor Hutchinson - bass
Paul Meehan - guitar
Cillian Vallely - uillean pipes, whistles
Máirtin O'Connor Trio:
Máirtin O'Connor - accordion
Séamie O'Dowd - guitar
Cathal Hayden - fiddle, banjo
Duo Martin Hayes and Steve Cooney:
Martin Hayes - viool
Steve Cooney - gitaar
+
Iarla O'Lionaird - zang