"Deze twee maakten grote indruk op mij, en dat is in mijn geval niet zo voordehandliggend bij mooie dames," zo besloot Gerard van Maasakkers gisteravond zijn optreden met Stevie Ann en Izaline Calister. Alledrie doen eigen nummers, maar er wordt ook veel samengezongen, waarbij hun stemmen prima bij elkaar blijken te passen, in duetten of als trio. De sfeer is goed, de Vaste Mannen hebben hun best gedaan op de arrangementen, en er zijn enkele sobere juweeltjes te horen.
Buiten in de stad heerst de kerstdrukte, koopzondag, kerstparade (en PSV thuis), gelukkig was het publiek vooraf per brief gewaarschuwd, zodat vrijwel iedereen op tijd in de zaal was. De Brabantse bard was uitgenodigd door Frank Veenstra van het Eindhovense Muziekcentrum Frits Philips om een project met gasten te doen. Even lijkt het een formele aangelegenheid te gaan worden, Gerard verschijnt in pak op het podium, alleen de stropdas ontbreekt. Maar schijn bedriegt en een gemoedelijke, ongedwongen ambiance maakt zich meester van de zaal met de eerste tonen van Boom Aan De Rivier. Vanaf het begin wordt Van Maasakkers geflankeerd door Stevie Ann en Izaline Calister, twee verschillende zangeressen die op hun eigen manier omgaan met muziek. De eerste is een dame met gitaar, die mooie liedjes maakt, de tweede is meer een podiumdier met een zonnige tropische uitstraling.
Binnen is de sfeer weldadig, en algauw is het enige dat nog enigszins aan kerst doet denken een enkel tinkelgeluidje, geproduceerd door drummer/percussionist Arthur Lijten. Deze avond wordt in drie talen gezongen, het Nederlands (Brabants), Engels en Papiaments. Hoewel Gerard van Maasakkers dit project mocht samenstellen, is het niet zijn eigen muziek die de boventoon voert. Natuurlijk komt er wel repertoire van hem voorbij, zoals D'n Boom, De Aardappeleters en Nee Gij, met pittige tegenstemmen van Stevie Ann en Izaline Calister. Maar hij laat de eer ook graag aan de dames, waarbij hij zichtbaar op de achtergrond meegeniet.
Zij laten samen horen dat Toxic van Britney Spears eigenlijk best de moeite waard is, hun warme stemmen vullen de zaal en Vaste Mannen Bart de Win en Harry Hendriks verzorgen de fijne mannenvocalen op de achtergrond. Hendriks blijkt later ook uitstekend in een rockgroep te passen met een lekker jankende gitaarsolo in Als Je Ooit (de Ticket for Tibet-versie van As Ge Ooit). Stevie Ann vertelde dat ze een jaar geleden nog nee had gezegd toen Gerard haar vroeg om dit lied te zingen op de cd Anders, omdat ze zich ongemakkelijk voede bij zingen in het Nederlands. Tijdens een optreden met Bløf deze zomer werd ze toch overgehaald, dus vond Gerard dat ze het nu ook wel met hem kon doen.
Wat wel op die cd terechtkwam is De Lucht Zit Nog Vol Dagen door Izaline Calister. Natuurlijk zingt ze het vanavond, naast enkele eigen stukken, waaronder Kanta Hélele (als protest tegen de moppercultuur) en een nummer uit een project over volksverhalen. Eerst vertelt ze het verhaal van Toewi en Kroemoe, met subtiele baslijnen van Rinus Raaijmakers, daarna horen we in het Papiaments hoe Toewi een avondster wordt als Kroemoe in een koningsgier verandert en haar hoog in de hemel meevoert.
Ook Stevie Ann doet eigen werk, zij speelt daarbij zelf gitaar. Melodieuze liedjes over de liefde, maar ook over het nieuwe begin dat ze maakte toen ze met zichzelf in de knoop zat. Bij de tweetalige versie van Dimming Of The Day van Richard Thompson begint Stevie Ann in het Engels, Gerard vult aan met zijn eigen vertaling, Als Het Dadelijk Donker Wordt. Eenvoudig uitgevoerd met alleen Harry Hendriks op akoestische gitaar, maar juist daardoor ontroert het. Nog zo'n sober liedje is Kan De Deur Nie Dicht, en het is opnieuw Stevie Ann die het uitvoert, maar dan in de Engelse vertaling van Janet Gilbert. In de toegift wordt zonnig afgesloten met Heimwee Naar Hier, maar het zijn die kleine pure liedjes die me bijblijven. Juweeltjes in een hartverwarmend optreden.
