-door Sjak Janssen-
Er gebeurden wonderen zaterdag 4 oktober in muziekcentrum Frits
Philips. Bezwerende, adembenemende, hartbrekende, bezwijkende en
hemeltergend mooie wonderen. Alle superlatieven mogen uit de kast. En
dan nog kom je woorden te kort om de openingsavond van Heartland goed
te omschrijven.
Alleskunner David Eugene Edwards, frontman van Woven
Hand, laveert altijd sensueel tussen traditionele folk, Americana,
country en rock met teksten over zonde en verlossing. Na de release van
de nieuwe Woven Hand cd Ten Stones was het voor de godvrezende
domineezoon tijd voor nieuwe uitdagingen. Samen met Zapp String Quartet
uit Nederland en de Hongaarse folkgroep Muzsikas ging hij op zoek naar
de Europese roots van de Amerikaanse folk. Nou die waren er. En dat
lieten ze horen ook. Want spelen kon deze mix van diverse culturen als
geen ander.
Na slechts twee dagen repeteren werd er door deze wonderbaarlijke combinatie van muzikanten een concert gegeven dat zich de hersenpannen binnenwrong om er nooit meer te verdwijnen. De gespeelde melodieën varieerden van traditionele zigeunerfolk tot huiveringwekkende popmuziek met beklemmende klassieke klanken. De geluiden die de zaal in gestrooid werden, waren vooral door het bespelen van fluiten en violen zo breekbaar dat het harten sneller deed kloppen. Daarnaast had het optreden ook iets komisch bezetens. De voorste man van Muzsikas bijvoorbeeld zat tijdens het spelen op zijn stoel op en neer te wippen waarbij het leek dat hij van de grond los kwam. Of hij stond op om een vrolijk dansbaar melodietje uit zijn viool te halen wat dan weer door de andere 3 Muzsikas muzikanten aangevuld werd met luchtige zigeunerdeuntjes. Vanaf zijn kruk zag je dan telkens David Eugene Edwards dit folkgezelschap bewonderswaardig aankijken. Wonderbaarlijk! Want meestal hij zo op in zijn eigen muziek dat hij geen oog meer heeft voor zijn omgeving. Hij tuurt dan maar als door een valse hond gebeten voor zich uit. Krijg hierdoor nu geen verkeerde indruk van Woven Hand. Die bezetenheid zit er bij deze sensuele troubadour gewoon altijd in. Het is altijd de druipende weemoed die zijn songs karakter geeft. Dit eenmalige samenwerkingsverband wist dat gevoel goed in stand te houden. De muzikanten waren in topconditie. De songs werden op zo'n overtuigende, meeslepende, vernieuwende, opzwepende en imponerende manier gespeeld dat er nauwelijks mooiere concerten te bedenken zijn. Met stijgende verbazing ontstond er een steeds warmere band tussen muzikanten en publiek. Trillingen liepen over onze ruggen. Onze voeten trilden mee.
Na een staande ovatie wandelde Edwards relaxt het podium op aan de hand van de muzikanten van Muzsikas. Met een rauwe, emotionele stem zong één van die muzikanten, een man met halflang donker haar en hoed op, een Hongaars lied die door de bijval van Edwards een sinistere ondertoon kreeg. Nog meer voelde je de sfeer tot ongewone hoogte stijgen. De songs waren meesterlijk mysterieus. Met soms een rustig swing bijtoontje. Het geluid dat neergezet werd was muzikaal tiptop.
Na anderhalf uur intens genieten verlieten we de zaal met het gevoel nog nooit zoiets moois gehoord te hebben. Ook al zou dit concert bij wijze van spreken een hele dag geduurd hebben dan was het nog te kort geweest. Zo veel indruk liet het allemaal achter. Laat daarom snel een cd komen met daarop songs van dit concert. Ik zal de eerste zijn die dan naar de winkel snelt om dat kleinood te kunnen bemachtigen. Want het zou jammer zijn als dit unieke geluid slechts als een herinnering tussen mijn oren zou blijven naklinken. Immers, de openingsavond van Heartland was een ronduit legendarische avond zoals die er maar weinig zijn!!!!!!!!!!!