Sint is weer in het land. Je ontkomt er niet aan. Overduidelijk laat ik
weten wat ik wil: een elektrische Yamaha gitaar van de Lidl voor
slechts 199 euro. Hou je vast want voor dat geld krijg je er ook nog
bij: een versterker, digitaal stemapparaat, tas, plectrums, kabel;
kortom ‘een complete set voor beginnende en gevorderde gitaristen,'
zoals de advertentie achterop onze regionale krant aanprijst.
‘Een gitaar koop je niet bij de Lidl,' merkt mijn lief verstandig op. ‘Trouwens', zo wrijft ze me iets minder verstandig in, ‘alweer een muziekinstrument waar je nauwelijks iets mee doet. Die gitaar kan er ook nog wel bij in je cd-hok, maar poets dan eerst even de stof af van al die voorgangers...'
Terwijl ik nog even wat tegensputter schiet die eindeloze rij aan geliefde instrumenten die ik bezit of heb bezeten door mijn kop. Ik kan mij haar opmerking voorstellen: Een keltisch harpje, een Gemeinhardt dwarsfluit, een kleine 15-snarige nepenenoyka russische tafel-zither, een gammele kroegpiano, twee akoestische gitaren, een Hohner klavieraccordeonnetje met 12 bassen, een mondharmonica, een houten dwarsfluitje, een stuk of wat tin whistles, een blokfluit, een jew's harp, etc.
Op het harpje, als bouwpakket ooit voor een grijp-franc door een zwager opgepikt in Bretagne, herhaalde ik dertig jaar geleden eindeloos Eleanor Plunkett. Een melodie - van de 18de eeuwse harpist Turlough O Carolan - waar ik verliefd op raakte zodra ik ‘m hoorde op de plaat Clannad 2. Graag wilde ik je de Clannad-versie hier laten horen, maar vond die niet op het web. Op deze site is wel een goed alternatief te beluisteren van Grainne Hambly.
Mijn harpje is een jaar of tien meegegaan, nog altijd een stuk langer dan de valse piano van de vlooienmarkt waarvan minstens vijf toetsen vast zaten. Maar zijn melancholische galm voorkwam een al te snelle rit naar het groot vuil. De gitaren betokkel ik nog wel eens. Met name als de dagen korten. Ook de accordeon ligt nog voor de grijp. Maar de rest zit inderdaad onder het stof...
Wat er nu op mijn verlanglijstje staat?
- Zo'n klein notitieblokje van 9 bij 9 waarvan tientallen velletjes door ons huis zwerven. Als ik een album beluister, maak ik er aantekeningen op voor een eventuele recensie. Ik vind ze nog wel eens terug in het cd-doosje als ik ‘m na jaren weer draai. Vaak moet ik mijn mening van toen toch wat bijstellen. Hoe zit dat toch?
- Iets triviaals als miniatuur-gitaartjes. Ik zag ze laatst liggen in de etalage van Toon's, een winkel vol bladmuziek. Maar hij verkoopt dus ook dit soort hebbedingetjes. Ik noteerde een in het klein (27 cm) nagebouwde stratocaster van Hank Marvin van The Shadows, de Gibson J-200 van Elvis, en de Hofner '63 violin bass van Paul McCartney.
- Boeiender is het boek dat ik wil. Ik zou het elke muziekliefhebber willen aanraden: Musicofilia van Oliver Sacks (Meulenhoff).
Neuroloog en meesterverteller Sacks schrijft verhalen over muziek en het brein. Hoe muziek mensen drijft tot flauwtes, trances en beroertes, maar ook kalmeert, ideeën en gevoelens opwekt. Muziek als heelmeester en trooster voor mensen met de ziekte van Parkinson, het syndroom van Gilles de la Tourette, afasie, Alzheimer en andere neurologische aandoeningen. Sacks vertelt ondermeer over mensen bij wie een epilepsieaanval gepaard gaat met een explosie van muziek in hun hoofd, over doven met levensechte muziekhallucinaties, over afasiepatiënten die geen woord meer kunnen zeggen maar dankzij therapie met liedjes weer iets van hun spraak terugvinden, over de beroepsmusicus die door geheugenverlies in een vacuüm belandt maar die zodra hij musiceert weer tijdelijk terugkeert naar zijn kundige zelf, of over een verschijnsel dat iedereen kent: de hinderlijke deuntjes die in je hoofd blijven doormalen...
Misschien kom ik er via Sacks achter waarom muziek zo verschillend beleefd wordt. En wat daarop méér van invloed is dan louter de muzikale smaak, of de kwaliteit. Dus waarom ik mijn cd-tjes jaren later anders beleef dan toen.
Ik weet zeker dat ik het boek van voor tot achter uitpluis. En dat het niet half gelezen op een stoffige stapel naast ons bed belandt, ik bedoel die aan mijn lief's kant...
Henk