Maar aangezien het Papenstraattheater die avond mijn verantwoordelijkheid was, bleef ik daar luisteren. In de pauze gauw wisselen van zaal zou een optie kunnen zijn, maar natuurlijk niet echt bevredigend. Trouwens, de liederen van Kieran Halpin bevielen me. Er zaten weer een aantal juweeltjes tussen, die ik nog niet eerder hoorde, zoals Singing boots, Letter to America en Yellow like Van Gogh.
Na afloop van beide concerten hoorde ik van een bezoeker dat Gerard van Maasakkers ook een lied over Vincent van Gogh had gezongen. Hadden de twee artiesten, zonder het te weten, toch een overeenkomst.
Voor mij hebben Gerard en Kieran meer overeenkomsten. Het zijn beiden artiesten die mij ooit met een bepaald liedje bovengemiddeld ontroerden. U weet wel, zo'n liedje dat je rustig tien keer achter elkaar kunt draaien zonder dat het een moment verveelt. Gerard deed dat zeker twee keer. In de jaren '70 met Cis Verdonk (zie oop YouTube) en nog niet zo lang geleden met Niks te beginnen, het openingsnummer van Zicht, zijn voorlaatste album. Kieran Halpin deed het niet zelf, maar liet Ilse Delange met haar vertolking van zijn All the answers (zie YouTube) een aantal jaren geleden tijdens dat ene benefietconcert op televisie mij tot tranen toe ontroeren.
's Avonds na het concert huiswaarts hoorde ik in de auto nog het staartje van Legendarisch Live, het fantastische radio2-programma waarin op vrijdagavond van 11 tot 12 uur oude live-opnamen opnieuw uitgezonden worden. Geheel onverwacht hoorde ik Bonnie Raitt met haar versie van Love has no pride (zie YouTube) van haar elpee Give it up uit 1976 het programma besluiten. Wat een toeval! Ook zo'n nummer wat ik ooit eindeloos achterelkaar draaide. Op de elpee zijn nog steeds de krassen en kraken de getuigen, elke keer een meer wanneer de naald van de platenspeler wat ongelukkig het vinyl begroette. Ergens in november wordt het hele concert van Bonnie Raitt uit 1977 door de KRO uitgezonden. Ik zal bij de radio zijn.
Ze blijven komen, de liedjes die bovengemiddeld ontroeren, als krenten in de pap. Je weet dat ze er zijn, maar je weet nooit wanneer ze komen bovendrijven. Soms liggen ze zelfs binnen handbereik, maar heb je ze nog niet ontdekt...
Zo had ik het lied Les choses les plus simple (zie YouTube) van Gabriel Yacoub al enkele jaren in huis, maar pas bij het zijn concert in alweer het Papenstraattheater in 1992 kreeg het nummer die extra dimensie. Waardoor? Geen idee, waarschijnlijk vallen liedje, uitvoering, situatie, geestelijk welbevinden en misschien nog wel andere facetten op dat moment als puzzelstukjes op hun plaats.
Vorig jaar werd ik tot diep in mijn hart geraakt door Do libbest yn my, een Friestalig lied van de groep Souldada op het album Cancao (luister hier). Dagen lag de cd in de speler, gereed om voor het slapen gaan nog even dat nummer te beluisteren.
Ik hoorde dit voorjaar het laatste album van de Vlaamse Eva De Roovere. Leuke liederen, maar zo op het eerste gehoor niet bovengemiddeld ontroerend. Tot ik in Dranouter de liveversie van Dat ene liedje (luister hier) hoorde, het liedje dat zo herinnert aan Serge Gainsbourgs Je suis venu te dire que je m'en vais. Kippenvel! Een maand later deed ze het op de Nederlandse radio nog eens dunnetjes over in TROS Muziekcafé, sobertjes maar oh zo effectief begeleid door Roeland Vandemoortele op gitaar en Marc De Maeseneer op saxofoon. De mooiste uitvoering die ik van het liedje hoorde. Gelukkig had ik opnameapparatuur bij de hand.
Het recentste liedje waarvoor ik de cd-speler op repeat druk is Dood van JW Roy (zie YouTube). Ik zat al op het puntje van mijn stoel toen ik dit nummer een paar jaar geleden voor het eerst hoorde tijdens een concert van Jan Willem Roy in het al eerder genoemde Papenstraattheater. Op de cd Laagstraat 443 maakte het nummer minder indruk, maar op het pas verschenen JW Roy leeft schittert het nummer in zijn eenvoud. Zowel bij Eva De Roovere als bij JW Roy ontroeren juist de kale live-versies het meest. Mijn voorliefde voor live-opnamen is wederom bevestigd.
Met een tevreden gevoel reed ik naar huis, nog nagenietend van een mooi concert van Kieran Halpin. Met Gerard heb ik afgesproken dat ik in januari zijn concert in Emmeloord ga bezoeken. Ik kan er nu al naar uitkijken.
Assie