Mostar Sevdah Reunion nam een cd op met de Servische 'King of Gipsy
Music' Saban Bajramovic, en noemde die eenvoudigweg Saban. The Dixie
Chicks werden na hun ophefmakende anti-Bush uitspraken drie jaar lang
gevolgd door een cameraploeg, daarvan is nu een dvd verschenen: Shut Up
And Sing. Coast to Coast verzorgt de distributie van deze uitgaven.
MOSTAR SEVDAH REUNION - SABAN
Snail Records / Coast to Coast
Saban Bajramovic werd in 1936 geboren in Nis (Servië) en woont daar nu nog steeds, met zijn vrouw Milica. Zijn kinderen wonen over de hele wereld, wat hem veel verdriet doet, maar hem ook inspireert tot het schrijven van nieuwe nummers. Alle liedjes op deze CD (behalve track 3 en 9) zijn van zijn hand. Saban wordt op dit album begeleid door Mostar Sevdah Reunion, een groep die in 1998 werd gevormd en in 1999 weer bij elkaar kwam om een eerste album op te nemen. Ze maakten al 2 albums met Saban. In hun bijna 15-jarige bestaan veranderde de samenstelling van Mostar Sevdah Reunion veelvuldig. De band heeft net een behoorlijke verjongingskuur ondergaan met nieuw talent, maar de basis blijft behouden in de vorm van akoestische gitaren, contrabas, accordeon, viool en oosterse instrumenten. Je hoort Mustafa op zijn accordeon en klarinet, Miso's en Sandi's gitaar, Slobodan en Nedjo op viool, Kosta's bas, Sejo's percussie en Naat's trompet. Als je naar deze muziek luistert, kun je er verdriet en het grote leed in horen, maar net als je denkt dat iemand mogelijkerwijs niet door kan gaan met leven na zoveel ongeluk, verandert ineens alles. Plotseling, zonder waarschuwing, dondert de muziek voort in grote blijdschap en opschudding. Je vraagt jezelf af waar het vandaan komt, maar het maakt niet uit; je voelt de toewijding, de bedwelmende vreugde die je overvalt en je opzweept, het verdriet is alweer vergeten.
THE DIXIE CHICKS - SHUT UP AND SING (DVD)
A-Film / Coast to Coast
Deze documentaire over de Amerikaanse country-groep The Dixie Chicks werd geregisseerd door Barbara Kopple (tweevoudig Oscarwinnares) en Cecila Peck en is al op meerdere festivals bekroond. Zo was de film één van de grote publieksfavorieten op het International Film Festival Rotterdam. Zowel op het Aspen Filmfest als op het Woodstock Filmfestival werd deze film door het publiek gekozen als Beste Documentaire en het was de Winnaar Beste Documentaire bij de Boston Society of Film Critics Awards. Op het prestigieuze Chicago International Film Festival won de film de juryprijs. Zangeres Natalie Maines liet zich tijdens een concert in Londen in 2003, vlak na de start van de oorlog in Irak, negatief uit over George Busch. Op dat moment zijn ze een van de meest succesvolle en best verkopende vrouwelijke artiesten ooit, ze verkochten meer dan 30 miljoen CD's, hadden 8 Grammy awards (inmiddels 13) en vertolken het volkslied tijdens de superbowl. Deze uitspraak leidde tot zware tijden. De film laat - over een periode van 3 jaar - de gevolgen op de levens en carrières van de Dixie Chicks zien, waarin ze doelwit werden van politieke aanvallen, hun muziek werd geboycot en ze zelfs met de dood werden bedreigd. Ondanks dit alles ging het leven door, kregen ze kinderen, maakten ruzie en lachten gelukkig ook nog af en toe. De film geeft weer wie de Dixie Chicks zijn, als vrouwen, publieke figuren en musici. Alle hoogtepunten en dieptepunten, de persoonlijke aanvallen, persoonlijke groei en een veranderende wereld.