Bon Iver - For Emma, Forever Ago - 4AD/V2
Justin Vernon zonderde zich een maand of vier af in een hutje om zijn
hoofd leeg te maken. Hij nam ook wat apparatuur mee, en nam For Emma,
Forever Ago op, een album dat hij onder de naam Bon Iver uitbracht.
Kurt Blondeel van De Morgen looft de hymnische harmonieën en Gijsbert
Kamer bewondert in De Volkskrant de stembanden van elastiek.
Beide recensenten geven de plaat 4 sterren. Hieronder nog enkele citaten, allereerst Kurt Blondeel:
...Maar aangezien Vernon zich toch geroepen voelde zijn sobere, tobberige gitaarspel en kwijnende falsetto aan de harde schijf toe te vertrouwen, is het onmogelijk om op deze tot langspeler gepromoveerde demo één noot te vinden die niet gemeend klinkt. Goed, eens thuis moesten er nog wat extra drums bij en, zoals in 'For Emma', Calexicoachtige blazers. Maar verder evoceert deze plaat perfect de stilte en het isolement waarin ze tot stand kwam. Wat For Emma, Forever Ago echter helemaal tot een absolute must maakt, is de wijze waarop Vernon zijn stem opnamespoor na opnamespoor opstapelt tot er wonderbaarlijke, haast hymnische harmonieën ontstaan. Bovendien zingt hij zijn pijn van zich af zoals een soulzanger dat zou doen: stilletjes hopend dat in schoonheid de ware verlossing schuilt. Een kruising van Will Oldham en Otis Redding?...
Gijsbert Kamer schrijft over het 'even ongrijpbare als prachtige For Emma, Forever Ago':
... Zijn stembanden lijken van elastiek, en zijn composities staan volstrekt op zichzelf. Het is zo'n plaat geworden waar je meteen door naar binnen gezogen wordt, zonder dat je alles kunt vatten. Zoals Sufjans Stevens dat indertijd voor elkaar kreeg. De teksten zijn cryptisch, de muziek nooit gemakkelijk, maar altijd zeldzaam fascinerend...