Jesse Malin - Glitter in the Gutter - One Little Indian/Bertus
Willem Jongeneelen in Oor:
Op het derde soloalbum van Jesse Malin, kickass storyteller/songwriter
met een punkattitude, komt alles wat hem zo uitzonderlijk maakt
tezamen. Om te beginnen zijn daar dertien sterke tot zeer sterke
composities, die handelen over al het lief en leed dat zich in of rond
het leven van een 38-jarige wereldburger kan afspelen.
Die songs klinken óf gepast ingetogen (in het geval van de ballads) óf als een stevige schop onder je reet (als hij wil rocken). En vooral rocken doet Malin als vanouds. Hij verliest echter nooit uit het oog dat het in eerste instantie om het liedje hoort te draaien. Tevens weet hij precies de juiste gasten voor de juiste liedjes te paaien. Zo speelt Josh Homme (Queens Of The Stone Age) mee in het midtempo Tomorrow Tonight, drumt Chris Shiflett (Foo Fighters) in het smerig rockende Prisoners Of Paradise, horen we de karakteristieke stem van Jakob Dylan (Wallflowers) in Black Haired Girl en is vriend-voor-het-leven Ryan Adams in diverse rollen terug te vinden. Als klap op de vuurpijl is er nog het supergevoelige pianoduet Broken Radio (een triest relaas over een kansloos rock & rollmeisje), met Bruce Springsteen in een glansrol. Nee, aan zijn vriendjes ligt het niet. Toch zou Glitter In The Gutter ook zonder hen een fantastisch album geworden zijn. Omdat het toch echt Malin zelf is die dankzij zijn gouden pen verantwoordelijk is voor deze ongemeen sterke popsongs, waarin hij gelukkig het zeurderige toontje van het vorige album overboord heeft gegooid...
De Morgen:
...Jesse Malin beschikt over een vlijmscherpe pen, een donkerbruine ziel én blijkbaar ook een uitstekende vriendenkring: op zijn derde plaat inviteert de New Yorkse troubadour schoon volk als Bruce Springsteen, Jakob Dylan, Josh Homme en zijn zielsverwant Ryan Adams. In een ver verleden was Malin nog het gezicht van een goor punkrockgroepje en figureerde hij als buitensmijter in een Scorsesefilm. Maar het moet gezegd: sindsdien heeft de zwartgallige songsmid zich knap opgewerkt tot gevoelige chroniqueur en protegé van Ryan Adams. En nu Adams alsmaar wisselvalliger platen aflevert, ziet Malin duidelijk zijn kans schoon om die leermeester te overtroeven: als Gold de doorbraakplaat was van Ryan Adams, dan moet Glitter in the Gutter wellicht de deur openen naar het succes voor Malin. Met The Fine Art of Self-Destruction debuteerde de songschrijver uit de Bronx al in grote stijl, maar op deze plaat hebben zijn aartsdonkere stadsfabels plaats geruimd voor ongegeneerd tedere weemoed. Die melancholie weet Malin trouwens meesterlijk op te blinken tot popparels als 'Love Streams', 'Aftermath' of een hartverscheurend 'Broken Radio'. In die laatste song wordt Malin geflankeerd door een vlucht trieste violen én een grofkorrelige Bruce Springsteen. 'Broken Radio' boort zich als een kruisraket door je ziel, net als de Replacementscover 'Bastards of Young' overigens: een eenzame piano en de opvallende snik in de stem van Malin laten de song even op het randje van het melodrama balanceren, maar toch raakt de zanger geen moment uit evenwicht. (...) Maar toch is het niet al glitter in de goot: 'In the Modern World' doet iets te veel aan foute poedelkapsels uit de hardrock denken en aan een gladde rocksong als 'Prisoners of Paradise' hoor je te goed dat de plaat werd opgenomen in Los Angeles, stad van klatergoud. Maar gelukkig weegt de glamoureuze productie zelden door op Glitter in the Gutter: de songs leiden je als vanouds naar nauwe steegjes met dampende luchtkokers en rochelende zwervers. Het leven zoals het is volgens Jesse Malin mag dan niet mooi zijn, deze plaat is dat duidelijk wel...