CDs
Seth Lakeman iets teveel middle of the road
De Morgen:
...Romantiek, mythes en heroïek gaan hand in hand op de derde plaat van Seth Lakeman, de 'fiddle-folkie' met een ongewone fascinatie voor de dood, maar sinds kort ook voor glimmende popmuziek.
Sinds zijn nominatie voor de prestigieuze Mercury Award (uiteindelijk won Anthony & The Johnsons) wordt Seth Lakeman in Groot-Brittannië beschouwd als de wegbereider van de nieuwste folkrevival. Daar zit het popgevoel van de charismatische violist-zanger voor iets tussen. De streekgenoot van Chris Martin baseert zijn songs, zoals het een traditionele folkie betaamt, op folkloristische verhalen ('White Hare') of maatschappijkritiek ('The Colliers'), maar hij trekt vooral de aandacht met zijn loepzuivere hitstem en popstructuren. De clichés van het geitenwollen genre worden overboord gesmeten, maar helaas stuurt Lakeman zijn huifkar daarbij iets te veel naar de middle of the road. De plaat wordt daardoor getekend door halfzachte balladerie, en gezapige refreintjes. In Seth Lakeman schuilt duidelijk een knappe songsmid, maar een vuil rouwrandje onder de nagels zou zijn songs zeker en vast ten goede komen...