Hier een passage uit haar recensie zoals die gisteren in Het Parool te lezen was:
...In deze veertien Chansons sans paroles boort hij in zichzelf de diepere lagen aan, waar de stilte overheerst en de tijd lijkt te zijn gestold. Elk chanson lijkt een sepiakleurige herinnering. Soms breekt er een bleek zonnetje door, wat de zaak er nog weemoediger op maakt. De begeleiders excelleren in soberheid en terughoudendheid. Vandenabeeles eenzaam flakkerende viooltonen krijgen er een vreemde gloed door. Na drie keer de hele cd luisteren is het moeilijk terugkeren naar de gewone wereld...
Meer foto's van dit prachtige concert zijn hier te bekijken.