In een thematische cd-rubriek recenseert Theo Hakkert in
Tubantia/Twentse Courant een aantal nieuwe cd's van Amerikaanse
singer/songrwiters. Het gaat over albums van Greg Brown, Chip Taylor,
Lindsey Buckingham, Guy Clark, Chuck E Weiss, John Gorka en Jim
Lauderdale.
Hier enkele passages uit die recensies:
Greg Brown - The Evening Call - Red House/Music & Words
...Teleurgesteld in de liefde en op zoek naar een lied dat jouw leed bezingt? Misschien helpt het dan om The Evening Call, de bizar goede cd van Greg Brown op te zetten. Het is meteen raak. ‘Joy tears'. ‘People who say they understand love, they are either a liar or a fool. Love can be so kind, then turn right aorund and be so cruel.' De begeleiding is bluesy, sloom, met op de achtergrond een mondharmonica, terwijl (co-producer) Bo Ramsey zijn gitaar laat huilen als een pedal-steel. Greg Brown legt een diepe ellende in zijn stem, die contrasteert met de vreugde en liefde die hij bezingt: (...) De open, live-klinkende productie past helemaal bij het karakter van de songs. Na 26 jaar in het vak is dit een van de sterkste cd's van Greg Brown, nog altijd een man om te ontdekken...
Chip Taylor - Unglorius Hallelujah / Red, Red Rose & Other Songs of Love, Pain & Destruction - Train Wreck/Rounder/Munich
...De afgelopen jaren heeft hij samengewerkt met Carrie Rodriguez, wier solo-debuutcd hij heeft geproduceerd. Maar hoe hij het ook mag zien zitten in zijn beschermelinge, Taylor zelf is zo vele malen beter. De dubbelaar bevat de liedjes die hij tijdens de duet-fase met Rodriguez ook heeft geschreven, maar niet kwijt kon. Toch maar opgenomen. Anders bleven ze maar liggen. Ze lijken met jaloersmakend gemak geschreven, en hij zingt ze prachtig, zijn liedjes op het breukvlak van folk , pop, easy-listening en country. En nu zijn stem ouder en breekbaarder is geworden, is luisteren naar Taylor een evenement van de eerste orde geworden. ‘Little darts' op de tweede cd. Of ‘What would Townes say about that' op de eerste. Hij klinkt hier als Johnny Cash op diens laatste albums. Die kaalheid, die zeggingskracht...
Lindsey Buckingham - Under The Skin - Rerpise/Warner
Zijn naam is voor altijd verbonden aan Fleetwood Mac (...) Maar van huis uit is Buckingham gitarist met een verleden in popfolk. Dit eerste solo-album in tien jaar tijd zal Fleetwood Mac-fans verbazen. Hier is hij echt solo bezig. Met rare stemmetjes, snel gitaarspel en kleine experimentjes op de vierkante meter. Met name de ritmes zijn opvallend, en daar is de connectie met Fleetwood Mac dan ook nog te horen. (...) Hoe eigen de songs ook zijn, soms krijg je de neiging er andere melodieën overheen te neuriën. Over ‘It was you' ‘Pressure drop' van Toots & the Maytals, over ‘To try for the sun' ‘Ring, ring' van Ferre Grignard en over ‘Castaway dreams' ‘Leaving on a jetplane'. Het mooiste is ‘Down on rodeo'. Dat is
Nick Drake-achtig. De titel maakt hij niet waar...
Guy Clark - Workbench Songs - Dualtone/Bertus
...Van Guy Clark, de grootmeester die volgende maand 65 wordt, hoeven we geen ‘Desperadoes waiting for a train' meer te verwachten. Geen man over boord, ook zijn liedjes anno nu blinken uit door vakmanschap en een melancholiek maar scherp oog voor tijd en omgeving. Wat niet wil zeggen dat hij alleen bespiegelende songs pent en zingt. Zo zijn ‘Tornado time in Texas' en ‘Expose' vrolijke liedjes, maar de mooiste zijn toch de slepende ballades. Op zijn twaalfde album is ‘Magdalene' daarvan het mooiste voorbeeld. Kun je wel dertig keer achter elkaar horen. Helemaal goed...
Chuck E. Weiss - 23rd & Stout - Cooking Vinyl
...Vereeuwigd door Ricky Lee Jones toen hij verliefd was: bluesdrummer Chuck E. Weiss. Ooit goed bevriend met Tom Waits en dat is te horen aan zijn platen vol rammelende zelfkant rock-jazz. Nu komt er in november een triple-cd van Waits uit. Dus kan deze niet meer dan aardige cd, die werd geproduceerd Don Heffington (ook drummer, bij Lone Justice en Jayhawks), niet meer zijn dan een tussendoortje voor wie niet kan wachten op de real deal...
John Gorka - Writing In The Margins - Red House/Music & Words
...De elfde cd van John Gorka zet de sympathieke liedjessmid terug op de kaart. Met zijn eerste albums, als The Land Of The Bottom Line en Jack's Crows, had hij blijkbaar de lat voor zichzelf te hoog gelegd. Deze is weer erg goed. Wie van keurig aangeharkte tunes houdt, heeft aan Gorka een goede. En met de titeltrack heeft hij zichzelf zowaar overtroffen. Het is een van de mooiste liedjes in lange, lange tijd....
Jim Lauderdale - Bluegrass / Country Super Hits Vol. 1 - Yep Roc/Sonic Rendezvous
...Twee cd's tegelijkertijd van Jim Lauderdale, de man die zo veel frisse americana heeft bijgedragen (en werkte met Johnny Cash, Lucinda Williams en Merle Haggard). Bluegrass is wat de titel belooft: zo authentiek mogelijk vervaardigde bluegrass oud stijl. Dus: banjo, dobro, viool. Maar wel nieuwe liedjes, eigen werk. Eén liedje schreef hij samen met Joe Henry, een ander met Buddy Miller. De titel Country Super Hits Vol.1 zou kunnen doen vermoeden dat het een coveralbum is met Lauderdale's kijk op de standards. Maar ook hier allemaal eigen liedjes, oude stijl ook. Zoals Dwight Yoakam, zeg maar, en niet voor niets is de cd opgedragen aan wijlen Buck Owens, die het genre van deze landelijke levensliederen als geen ander beheerste. Dat is het punt met Yoakam en ook Lauderdale. Ze dragen het genre wel uit, maar ze brengen het niet verder....