Ernst Jansz - Molenbeekstraat - V2
K.M. in De Standaard:
...Ernst Jansz heeft een plaat gemaakt die bij iedere beluistering beter
klinkt. Eerst hoor je gewoon luisterliedjes. Zacht gitaargetokkel,
persoonlijke teksten, een warme stem. Dan openbaart zich geleidelijk de
muzikale verfijning van het album.
Er wordt gespeeld op Portugese, krontjong-, slide- en steelgitaren, op dobro, ukelele, cello en contrabas. Hier en daar weerklinkt een viool, een orgel en zelfs een melodica. In de ,,Ballade van Nino Bobo'' zingt een Indonesisch koor mee. (...) het titelnummer verwijst naar een specifieke Nederlandse plaats, de straat waar Jansz is opgegroeid, maar wie herkent niet de melancholie naar de onbezorgde kindertijd? De eerste liefde, een vervlogen droom, een moment van schoonheid: het zijn geen wereldschokkende thema's die Ernst Jansz aanhaalt in zijn liedjes (...) ze komen uit het hart, die teksten, en de zanger heeft er met evenveel liefde en vakmanschap aan gewerkt als aan de muziek waarvan je telkens weer nieuwe geheimen ontdekt....