Joni Mitchell
Joni Mitchell Travelogue (Nonesuch/Warner)
Pieter van der Heide in het Dagblad van het Noorden:
…Het moest geen verzameling grootste hits worden, uitgevoerd met orkest. Toch heeft de cd Travelogue er veel van weg. Het is een prachtig document geworden van de 59-jarige Canadese singer-songwriter Joni Mitchell. Ze doet een greep uit haar meer dan dertig jaar omvattende carrière, liefdevol bijgestaan door ex-echtgenoot Larry Klein en toppers als Herbie Hancock, Wayne Shorter en Billy Preston. (…) Mocht dit inderdaad - zoals ze onlangs min of meer aankondigde - het slotstuk zijn van haar muzikale loopbaan, dan laat ze een imposant oeuvre achter dat volledig op zichzelf staat. Respect…
Hans Gulpen in De Gelderlander:
…Mitchell, misschien wel de belangrijkste vrouwelijke singer/songwriter van de twintigste eeuw, en bepaald niet gestikt in haar eerste experimentje, heeft zich nu toch flink vertild. Haar subtiele composities als Woodstock, Otis and Marlena en Love Travelogue geeft een dwarsdoorsnede van Mitchells 30-jarige carrière en ingehouden jazzy stemgeluid bezwijken hier en daar onder een ware orkaan van strijkers en blazers. Het is allemaal te veel, te vol, te vet. Een mooie plaat voor wie van geronk houdt….
Bart Ebisch op AltCountry.nl:
...Mitchell creeert zich zelf opnieuw, zo laat ze horen met hernieuwde interpretaties van successen als Woodstock en Hejira. Haar liedjes waren sowieso al niet eenvoudig, maar klinken nu zelfs complex, maar toch niet over de rand. Travelogue is een muzikaal avontuur waarmee Joni MItchell haar fans beslist veel plezier zal doen...
Alan Stivell
Alan Stivell Au-dela Des Mots Keltia III FDM 36224-2
Willem Hurkmans in Heaven:
…Au-dela Des Mots is een geheel instrumentaal album, waarmee Alan Stivell terugkijkt op meer dan vijftig jaar harpspelen en zijn experimenten en vrijages met muziekstijlen als rock en new age. (…) Stivell lijkt dit keer te veel tegelijk te hebben gewild in veel uiteenlopende stijlen en (soms) elektronica. Ondanks veel interessante stukjes hoorde ik weinig samenhang, al wordt alles bij meer luisteren een geheel. (…) Een lange carrière vangen in één cd is gemakkelijk bij iemand die steeds hetzelfde heeft gedaan, maar Stivell laat zich niet onder één hoedje vangen. (…) Geen gemakkelijke plaat dit keer. Stivell is een uitdaging aangegaan, alles komt op zijn pootjes terecht, en Stivell toont aan dat hij nog steeds de meester is - en dat hij wil blijven vernieuwen…
Marius Roeting in NewFolkSounds:
…Zijn eenentwintigste album is een reis door zijn carrière, dromen en leven zoals hij in de inlay beschrijft. Het is geen terugblik in de betekenis van een compilatie, meer die van een refelectie (…) Stivell keert terug naar de rust, waar zijn voorgaande albums soms oversloegen van hyperactiviteit. (…) Stivell staat volledig centraal als harpspeler en niet zozeer als briljant, doch soms onnavolgbare componist en arrangeur. Bleimor, le bagad is een prachtige melodie die wordt gespeeld met dempingen, staccato's, maar ook met behulp van een sample van de band en een soloharp met stevige disortion. Gourin-Pontivy is daarna wellicht het meest experimentele nummer van de cd met vreemde toonoorten, overdubs van diverse harpen etc (…) Zoals Au-dela des mots mag Stivell er van mij nog wel eenentwintig maken…