CDs
Ryan Adams meeslepend en melancholiek
Paul Geerts in het Brabants Dagblad:
...Met ‘29' lost het Amerikaanse enfant terrible Ryan Adams een belofte in. Het is naast dubbelaar ‘Cold Roses' en ‘Jacksonville City' zijn derde cd dit jaar. (...) Hij werkt samen met Ethan Johns, de producer die ook verantwoordelijk is voor ‘Heartbreaker', één van de beste cd's uit Adams' oeuvre. (...) met ‘29' overtreft Adams opnieuw zichzelf. (...) Titelsong ‘29' is een slepende bluestrack, in ‘The Sadness' klinkt een opzwepend Mexicaans gitaartje en het aangrijpende ‘Nightbirds' laat zich nog het best omschrijven als een eigentijdse folk -song. ‘29' bevat negen indrukwekkende songs die naar de strot grijpen. Mede dankzij Adams' typerende stijl. Niet vrolijk, eerder meeslepend en melancholiek. Maar ook puur en verwarmend. Kortom subliem.
Menno Pot in de Volkskrant:
...Adams ontroert enkele keren zoals op zijn debuut Heartbreaker (2000). Strawberry Wine en Carolina Rain zijn misschien wel de mooiste liedjes die hij dit jaar opnam. Eindelijk horen we weer eens waarom Adams ooit gold als de erfgenaam van Gram Parsons. Maar ook nu zijn er weer die hinderlijke dissonanten. Waarom die uit de toon vallende opener? En waarom was het lelijke The Sadness überhaupt het uitbrengen waard? Met het neuzelige Voices gaat Adams' derde album van 2005 als een nachtkaars uit. Hij legt het royaal af tegen dat ander monstertalent met kuren, die het dit jaar bij twee albums hield: Conor ‘Bright Eyes' Oberst....