Ilse Delange
Ilse DeLange - Clean Up - Warner
Gerrit van den Hoven in het Brabants Dagblad:
…Eerst was er het verhaal van de Almelose schoenverkoopster die het ging maken in Amerika. Daarna was er Ilse DeLange die haar mislukte Amerikaanse avontuur verwerkte en haar band ontsloeg. Nu is er het verhaal van een nieuwe start. Clean Up, het derde album van DeLange is opgenomen met een stel doorgewinterde Amerikaanse sessiemuzikanten en klinkt behoorlijk stevig. Positief is dat DeLange wat minder speelbal van platenmaatschappij probeert te zijn en zelf driftig meecomponeert aan haar nummers. Positief is dat haar stem doorleefder klinkt. De keuze voor de Amerikaanse beroepsmuzikanten geeft Clean Up echter wel een professioneel, maar ook een heel onpersoonlijk karakter. Het is een album voor inwisselbare zangeressen. Maar toch, stap voor stap komt DeLange verder…
Martin Groenewold in de Provinciale Zeeuwse Courant:
…De nieuwe plaat staat mijlenver van haar debuut "World Of Hurt" en gaat ook een stuk verder dan "Livin" On Love" (uit 2000). De softe countrypop heeft plaatsgemaakt voor stevige "americana", al is die term niet op alle twaalf liedjes van toepassing. Feit is dat de plaat "meer venijn en minder suiker" bevat, zoals de zangeres het zelf uitdrukt. Voor het eerst schreef ze de meeste teksten zelf. Componeren deed Ilse samen met Bruce Gaitsch, die ooit "La Isla Bonita" schreef voor Madonna, en Blue Miller (Isaac Hayes, Bob Seger). Het resultaat is persoonlijker en sterker dan haar eerdere werk, maar vermoedelijk minder toegankelijk voor de massa….
Ton Ouwehand in de Twentsche Courant/Tubantia:
…Clean up is eerder een rock- dan een countryplaat. Eerder Westcoast dan Nashville, om het muzikaal-geografisch uit te drukken. Bovendien had ze een hand in alle liedjes, weliswaar samen met anderen, maar toch. Gesteld mag dus worden dat Clean Up Ilse's meest persoonlijke plaat is geworden. Een plaat waarop ze zich laat kennen als een onafhankelijk type dat haar eigen weg bepaalt en gaat. Het is een goede plaat ook. Ze zingt met passie. Maar -met alle respect voor de oud-Almelose- voor mij is muzikaal gezien de grootste attractie op Clean Up de inbreng van drummer Vinnie Colaiuta. Gedoseerd en subtiel houdt de Sting-drummer de band bijeen. En dan met Mike Landau op gitaar en Neil Stubenhaus op bas. Geen wonder dat je dan aan Rickie Lee Jones moet denken...
Sandra Put in de Haagsche Courant:
…Het is allemaal een stuk steviger geworden en daarmee ook taaier. Maar wie het voor elkaar krijgt de countryzangeres te vergeten en zich openstelt voor deze toch wel vrij pittig klinkende dame, moet tot de conclusie komen dat Ilse DeLange misschien wel een goede keus heeft gemaakt door eens een andere weg in te slaan. Een groot deel van de teksten heeft ze zelf geschreven en daardoor is het ook allemaal wat persoonlijker geworden. Met 'All alone', het eerste nummer, gaat ze een beetje te rockerig van start. Hier en daar klinkt ze als Anouk en hoe we ook ons best doen, dat past niet bij haar. Naarmate het album vordert en DeLange het iets rustiger aan gaat doen, klinkt ze zoals het zou moeten. 'Follow' bijvoorbeeld is een wonderschoon nummer waarin de mooie, zuivere stem van DeLange heerlijk begeleid wordt door een gitaar. In zijn geheel even wennen dus, maar daarna zijn er genoeg redenen om Ilse DeLange ook als rockende zangeres in het hart te sluiten…
Hans Walraven in De Gelderlander:
...Geen open Nashville-productie meer, en het is ook tevergeefs zoeken naar de aandoenlijke countrysnik. Ilse DeLange anno 2003 past meer in de hoek van de rockdames die stevig in hun schoenen staan en zonodig van zich afbijten, zoals Melissa Etheridge of, in Nederland, Anouk. Het is misschien even wennen, maar dit klinkt vele malen interessanter dan een World of hurt deel 2. Zijn er dan helemaal geen kanttekeningen? Soms is haar stem nog wat aan de lichte kant voor gedragen rockdramatiek (Déjà vu). Maar dat zal met de jaren beter worden. Op zo'n nummer als Heavenless hoor je de eerste braampjes op haar stembanden al. Hemels….
Jean-Paul Heck in BN/De Stem:
De songs zijn met visie en lef geschreven en hebben dezelfde klasse als de songs die op haar debuut World Of Hurt staan. De country-invloeden zijn er nog wel maar Gaitsch die Clean Up produceerde, integreert ze in de gevarieerde songs. Soms klinkt Ilse zelfs een beetje als Alanis Morrisette (Thank You), maar in het merendeel van de nummers blijft haar unieke stemgeluid fier overeind. Let overigens ook eens op het rijtje louter Amerikaanse topmuzikanten die de nummers hebben ingespeeld. Naast Sting-drummer Vinnie Colaiuta en Streisand's bassist Neil Stubenhaus doen de beroemdste sessiecats van de laatste 25 jaar op Clean Up mee. Een bezetting waar zelfs een Michael Jackson jaloers op zou zijn. Clean Up is een album van internationale allure...