Boeiend van begin tot eind
Opvolger van het zeer genietbare "Till ljusen tag". Die is al van een behoorlijk hoog nivo. Maar met de uitbreiding van Ranarim met contrabassist Anders Johnsson en percussionist Sebastian Nottini is het geluid van de groep voller en hechter geworden. Gebleven zijn de fantastische zangeressen Sofia Sandén en Ulrika Bodén, snarenman Jens Engelbrecht en nyckelharpa-speler Niklas Roswall.
Er wordt strak, hecht en op de milimeter precies gemusiceerd op deze CD. Zodanig zelfs, dat je vermoedt dat er studiofoefjes zijn gebruikt om tot een dergelijk resultaat te komen. Niet het geval. Afgelopen zomer in Dranouter zagen wij Ranarim aan het werk in een van de mooiste concerten van het festival . Daar werd "live" hetzelfde hoge nivo gehaald als op deze pracht-CD.
Met de opener "Skulle jag sörja?" levert Ranarim meteen haar visite-kaartje af. Een energieke "partypolka". Twee vrouwenstemmen die perfect bij elkaar passen, subliem in de meerstemmigheid en in een griezelig perfecte timing. De begeleiding, met de bijzonder fraaie combinatie van gitaar en nyckelharpa, volgt moeiteloos. Bas en percussie zorgen voor de effectieve swing. En dat nummer is geen uitzondering.
"Mara Mara Minne" (vier "gezondheids-bezweringen", op muziek gezet door Ulrika Boden) en het "onbeschoft" strak en swingend uitgevoerde "Mera öska myckit få" zijn nog twee van die up-tempo pareltjes.
Maar ook in het tragere werk overtuigt Ranarim. In "Hjärtats Vals" lijkt er sprake te zijn van (vocale) overdub. Niet dus, "gewoon" 2 zangeressen aan het werk. "I min undom", heeft een lekkere valse tekst waarin de de voormalig geliefde het allerslechtste wordt toegwenst. Mooi in mineur gezongen waardoor het "valse" in de tekst nog extra benadrukt wordt. "Koraler" zijn twee traditionele religieuse songs. Niet voor in de kerk maar als zgn."evening-song". Vergelijkbaar met het "avond-gebed", dat vroeger in het Katholieke Zuiden, al dan niet onder milde dwang, voor het naar bed moest worden opgezegd. Meeslepend en met een bijzonder arrangement voor bascister en altnyckelharpa.
Het wonderschone liefdeslied "Höga Berg", met de natuur van Zweden als decor, heeft een refrein zich dat na een paar keer draaien vastzet in het hoofd en daar niet meer uit verdwijnt.
3 Polka's staan er op deze CD. En uit de wijze waarop Ranarim deze Polka's arran- geert/componeert blijkt hun grote muzikaliteit. "Slängspolskor" zijn twee traditionele polka's uit de 18e eeuw. Daarin blijft Ranarim dicht bij de traditie. Al wordt het oorspronkelijke viool-geluid hier ingeruild voor de zgn. "Moraharpa" (oudste voorloper van de nyckeklharpa). Iets moderner wordt het al in "Sista Polskan" door het gebruik van een resonance-gitaar. Gecomponeerd door Niklas Roswall maar in ritme en melodie (traag en vloeiend) zeer herkenbaar als Polka. Dat kan niet gezegd worden van de Polka "Tennisbaronessen". Ook van de hand van Niklas Roswall, maar hier gaan alle remmen los. Duizelingwekkende stemmenacrobatiek van Sandén en Bodén, die "scattend" een razendsnelle nyckelharpa en gitaar partij geven en ondertussen elkaar nog counteren. Eén van de beste nummers die ik dit jaar hoorde.
Er zijn er niet zoveel. Folk-CD's die van begin tot eind boeien (en blijven boeien). Dit is er zo een. Alles deugt aan deze CD. De stemmen, begeleiding (het bas- en percussiewerk is in deze recensie wat onderbelicht gebleven maar ook dat is van hoog nivo), het repertoire en de bijzonder heldere opnamekwaliteit. Behoort tot het allerbeste van 2003.
Paul - Waardering: 9+