Mallemoer - "Dat Is Dat", Liekes en Melodiekes (eigen beheer, Lost0601 www.mallemoer.com)
Mallemoer is een Noord-Limburgse volksmuziekgroep die 25 jaar bestaat. Vanwege deze heuglijke mijlpaal hebben ze in september een feestje gevierd met collega-muzikanten en hun nieuwe cd gepresenteerd. Dat Is Dat bevat, zoals de ondertitel al zegt, Liekes en Melodiekes uit de traditionele muziek.
In 25 jaar tijd kan er heel wat gebeuren, dus de samenstelling van de groep is niet steeds hetzelfde gebleven. Mallemoer bestaat op dit moment uit: Charles van Dommelen (bas, accordeon, gizouki, rietpijp, lepels, tin whistle, mondharmonica en zang), Stan Baggen (viool, fluit en zang), Mart Hendriks (gitaar, banjo, mondharmonica, tamboerijn en zang), Bert Jacobs (diverse fluiten en zang), Gerard Oonk (zang, trom en tamboerijn) en Theo Spronk (accordeon, trekharmonica, kleppers en zang).
Er wordt vooral geput uit de traditie van de Lage Landen en Keltische muziek, maar daar is Mallemoer niet bepaald strikt in. Uit de keuze op Dat Is Dat blijkt dat ze een bredere belangstelling hebben, ook voor folk van over de oceaan bijvoorbeeld, met Hobo In My Mind van de Amerikaan Tom Paxton en Out On The Mira van de Canadese singer-songwriter Allister MacGillivray. Dat zijn dan ook nog redelijk 'nieuwe' stukken, van nog maar enkele decennia oud, die naast klassiekers als Rose Of Allendale en Cockles And Mussels (oftewel Molly Malone) gebracht worden. Ook komen er enkele dansen van het bal folk voorbij, Bretoense Dans en Bourrée Trois Fois, naast een paar Scandinavische dansen. In de uitvoering van Mallemoer blijft de traditie behouden, en klinken ze vrolijk maar vrij rustig.
Uit onze streken koos Mallemoer: Van Enen Kreupele (met de muziek van Paul Rans), Een Vrolijk Lentelied (Jan de Wilde), Allen Die Willen Naar Island Gaan (een oud Nederlands zeemanslied), Van Den Wijvenbeul (wie kent hem niet van Dommelvolk?), 'k Wil Voor U Een Lieke Zingen (Willem Vermandere, maar met aangepaste tekst, vormt de melancholieke noot op deze plaat), Laatste Noot (Herman Dewit) en een eigen nummer, Dora, een opgewekte ode aan de verliefdheid, geschreven door Theo Spronk.
Dat Is Dat kent dus een behoorlijk gevarieerde en soms verrassende inhoud, die je niet meteen verwacht bij een groep die zich richt op traditionele muziek. De instrumentalen en de Nederlandstalige liedjes spreken mij het meest aan, omdat ze natuurlijker overkomen dan de Engelstalige stukken. Er wordt gezongen met een zacht, melodieus, onmiskenbaar zuidelijk accent. Muzikaal gezien is de uitvoering wel in orde, en ik hou wel van de manier van samenzang van deze mannen, maar het geluid van met name de hoge fluittonen had van mij ietsje minder scherp mogen zijn. De groep doet me vooral denken aan de Brabantse formatie Moek, die in de jaren 70 actief was met ongecompliceerd klinkende traditionele liedjes. En Mallemoer mag dan niet modern zijn, vrolijk en fris is het wel.
Mirjam Adriaans