Frêle stem en
fijn snarenwerk
Mindy Smith liet het grote publiek voor het eerst iets van haar horen op 'Just because I'm a woman', een compilatiealbum met liedjes van Dolly Parton. Haar versie van 'Jolene' was onmiskenbaar een van de hoogtepunten van het album. De ronkende gitaar van Sonny Landreth was mede debet aan het succes.
Nu ligt dan 'One moment more', haar eerste solo-album in de winkels en in het eerste nummer 'Come to Jesus' borduurt Smith verder op de sound van 'Jolene', hoewel dit maal zonder de inbreng van Landreth. De tekst zal menig atheïst de wenkbrauwen fronsen, want Mindy Smith is een gelovig type. Hoewel nimmer pessimistisch van karakter zijn de andere teksten minder uitgesproken christelijk.
Vanaf het tweede nummer 'Falling' wordt het geluid meer akoestisch, waardoor de frêle stem van Smith goed tot z'n recht komt. Tevens schrijft zij een aantal vlotte nummers ('It's Amazing', 'Hurricane'), neemt op tijd even gas terug ('Raggedy Ann') en weet op het einde naar twee hoogtepunten van het album toe te werken. In 'Hard to know' domineert weer de elektrische gitaar, terwijl voor het breekbare 'One moment more' op gepaste wijze een blik strijkers is toegevoegd.
Samen met Steve Buckingham, ook achter de knoppen bij de opnamen van de Dolly Parton-compilatie, is Mindy Smith verantwoordelijk voor de productie van het album, wat resulteert in een mooi helder geluid waarin met name het fijne snarenwerk van o.a. gitaar en mandoline goed naar voren komt.
Als bonustrack komt 'Jolene' nog eens langs, maar nu met de harmony-vocals van Dolly Parton toegevoegd. Hoewel dit voor mij niet had gehoeven, blijkt uit dit gebaar wel hoe ingenomen Parton met deze interpretatie van Mindy Smith was. Een sympathiek album
Assie Aukes - Waardering: 8