Fraaie geluidscollages
Kila was met name in het jaar 2002 regelmatig in onze contreien te bewonderen. Zo speelde de groep in dat jaar zowel op Dranouter als op Folkwoods. Voor een aantal critici was de opzwepende muziek van deze Ierse groep een van de hoogtepunten van beide festivals.
Persoonlijk vond ik dit succes vooral te danken aan de volume-knop die met name op Dranouter erg ver open stond. Muzikaal gezien was het minder interessant, de jachtige manier van musiceren, de eentonige zang van Rónán Ó Snodaigh en het gebrek aan variatie deed mij na verloop van tijd besluiten m'n heil elders te zoeken. Om dezelfde reden heb ik mij nooit laten verleiden om een Kila-album te kopen.
Eind vorig jaar verscheen 'Luna Park', Kila's vierde album. De hoes lijkt schaamteloos gejat te zijn van Gabriel Yacoubs album 'Babel' uit 1997. Dat belooft al niet veel goeds. Muzikaal valt het echter alleszins mee. Het album begint met 'Glanfaidh Mé' op gekende Kila-wijze met opzwepende ritmiek en jakkerende uilleann pipes en viool. Gelukkig weet de groep daarna op gepaste wijze gas terug te nemen in zeer ingetogen nummers als 'Hebden Bridge' en 'Wandering Fish'.
De groep weet op 'Luna Park' tevens nieuwe paden te bewandelen waarbij invloeden uit andere muziekculturen niet geschuwd worden. Dit levert in breed uitgesponnen nummers als 'Baroki' en vooral titelnummer 'Luna Park' zeer fraaie muziekcollages op waarvan je mag hopen dat Kila die ook tijdens live-optredens zal gaan spelen.
Met 'Luna Park' levert de groep in ieder geval een zeer gevarieerd studio-album af.
Assie Aukes - Waardering: 8