Grand Theft - Lucky - Parsifal cd 298
Singer-songwriters deden het al een aantal jaren goed in Nederland, bij onze zuiderburen was het aanbod wat minder. Toch groeit ook daar de belangstelling, en kennen we inmiddels al een paar mooie namen, zoals Bruno Deneckere, H.T. Roberts en sinds een jaar of vijf Michel van Montfort, oftewel Grand Theft. Zijn tweede officiële cd, Lucky, is net uit.
Grand Theft heeft een eigen geluid, met mooie rustige ballads, maar ook stevige rootsrock. Kenmerkend is het snarenwerk van de onovertroffen Raf 'Lazy Horse' Timmermans, de vaste begeleider van Van Montfort. De vorige cd werd goed ontvangen door de kenners in de alt.country en americanahoek. Zo'n stem kom je immers niet vaak tegen, met een heerlijk donker rafelig randje. Bovendien wordt hij bijgestaan door een stel topmuzikanten, die hun sporen ook al verdiend hebben bij o.a. dEUS, Flip Kowlier en Sioen.
Lucky bevat 12 nummers en begint met een stevig, rootsy Doreen. Van Montfort schrijft, in zijn eigen stijl, liedjes met een verhaal in de traditie van Bob Dylan en Townes Van Zandt. Over de liefde natuurlijk en vooral over gebroken harten, dat is immers een vast onderdeel van het singer-songwriteridioom, maar ook over andere onderwerpen, zoals in het ingetogener Ballad Of A Banker, waarin hij het verhaal vertelt van hoe een geslaagd man diep valt waarna bij zijn dood de hypocrisie hoogtij viert. Single Mother is nog zo'n mooi, rustig nummer, dat daardoor juist aan zeggingskracht wint. Het titelstuk Lucky gaat dan weer over piraten, over de zee en hoewel dit gegeven nogal romantisch aandoet maakt Michel Van Montfort er een donker lied van vol pijn. Het up-tempo Borderline stond ook al op The First Floor Tapes, een in eigen beheer opgenomen cd'tje van een zestal jaar geleden. Bij deze versie is de instrumentatie veel uitgebreider. Toen speelde alleen Lazy Horse mee, nu een hele band, gitaar, bas, toetsen. Klinkt erg lekker, maar persoonlijk geef ik de voorkeur aan die eerdere opname, die weliswaar geluidstechnisch misschien wat minder is, maar ik vind het liedje er meer tot zijn recht komen. Lucky wordt afgesloten met Discontented In A White Man's Town. Dit werd live opgenomen, met sobere begeleiding op dobro. Die maakt het zo sterk dat je er kippenvel van krijgt. Het is weer zo'n zwart lied, waarin Van Montfort zich afvraagt of dit de donkere tijden zijn, dat hij het al aan zag komen en dus precies op tijd is met zijn 'voice of reason'. Doet je denken aan Johnny Cash met zijn American Recordings, maar dan met een minder breekbaar stemgeluid. Gewoon een juweeltje...
De productie is deze keer in handen van gitarist Nick Jury en klinkt goed. In een paar nummers zijn blazers en strijkwerk te horen. Dat maakt het stevige deel in elk geval origineel in dit genre. Voor wie van goed snarenwerk houdt is Lucky zeker een aanrader. Ik hou meer van het wat rustiger werk van Grand Theft, dat op deze plaat bij de eerste luisterbeurt niet direct opviel, op dat laatste lied na dan. Het vereist enige aandacht om die mooie dingen te ontdekken tussen de rockende rootsmuziek, maar dan overtuigt het ook. Michel Van Montfort bewandelt niet de gemakkelijke weg, zijn werk heeft soms wat meer tijd nodig om het echt te vatten, maar is wel van hoge kwaliteit.
Mirjam Adriaans, waardering: 8,5