Achter humor schuilt
gevoelige muzikale ziel
Het duo Gezellig Onderuit Zonder Elektriek (GOZE) bestaat uit Wim Claeys (diatonische accordeon, doedelzak) en Maarten Decombel (gitaar). De zoveelste kruisbestuiving uit de Vlaamse folk. Claeys kennen we van Ambrozijn en Tref, Decombel van Keukkojoen.
Deze Goze-CD is verschenen op het nieuwe, door Claeys opgerichtte, KLOEF-label. Hun eerste CD bevat instrumentalen uit alle windstreken (Zweden, Bretagne, Ierland, Vlaanderen) en een aantal knap gearrangeerde eigen nummers. 11 nummers werden live opgenomen in het Gentse café Trefpunt, 3 nummers in de studio. Geen hoorbaar (applaudiserend) publiek en mooie heldere opnames.
Een intieme CD, zonder veel tierlelantijnen. Een paar dansbare stukken "Kvidr, Mves" (Komt vrienden in den ronde, Minnaars van enen Stiel), "Kortemberg", "Andro Mod Koh", maar toch voornamelijk luistermuziek.
Ze lijken het allemaal niet zo serieus te nemen, dit duo. Vooral niet moeilijk doen. Een traditionele Zweedse Polka,"Gucku", wordt gepresenteerd als "antiast" liedje (als tegenhanger van "enthousiast"). Gepikt van Hedningarna zegt men er eerlijk bij. Zonder te vragen. Dat past wel een beetje bij dit ongecompliceerd duo. Om het goed te maken draagt men het daaropvolgende nr. van de CD "Allt vad du vill" (oorspronkelijk een prachtig Zweeds liefdesliedje) aan Hedningarna op. Over "Gucku" heb ik overigens wel een tijdje lopen peinzen. Ik kende de melodie maar kon hem niet plaatsen. Een mailtje van Wim Claeys bracht uitkomst: "Gucku" is een traditionele begrafenismars, als doedelzakbreak te horen in het nummer Viima (op Karelia Visa van Hedeningarna). Ook te vinden op een CD van Anders Stake "Kan Själv". (bedankt voor de info Wim).
Een ongecompliceerd duo vol humor, getuige het Cd-hoesje en begeleidende teksten. Toch vermoed ik dat er achter die humor en branie een paar zeer gevoelige muzikale zielen schuil gaan. Anders kun je nooit zo'n prachtige stukken schrijven als 1/11 (Decombel). Een sombere, melancholisch "herfstblues uit de Poldergrond" met superieur gitaarspel van Decombel en een ontroerende accordeon van Claeys. Opgedragen aan Mieke Evenepoel, zangeres van Keukkejoen, wiens broer 2 jaar terug overleed.
Nog zo'n hoogtepunt: "Gudrun". Solo-gitaarstuk dat in sfeer sterke associaties oproept met het beste werk van Pierre Bensusan. Naar de reden van de absurdistische hoestekst bij dit nummer blijft het gissen. Die contrasteert nogal met de subtiele muzikale inhoud.
Ik ken het kinderliedje "Sneeuwit Vogelken" niet maar in het arrangement van Goze, met een duister, onheilspellend intro, klinkt het allerminst als een simpel kleuterdeuntje.
Wim Claeys is duidelijk een veel betere accordeonist dan doedelzakspeler. Natuurlijk, het gaat hier om live-opnames maar in "Allt vad du vill" valt een behoorlijke "doedelmisser" op. Het zij hem vergeven. Veel mooier klinkt die doedelzak in "Faverolska", opgenomen in de studio en dat hoor je. Dat nummer, van de hand van Wim Claeys, klinkt Scandinavisch en kent na een recht-toe-recht-aan begin een versnelling met mooie gitaar-effecten.
Claeys is op zijn best in de "l' Anternaire". Een mazurka uit de Auvergne. Niet om op te dansen maar om heerlijk op weg te dromen. In de iets minder gestileerde nummers "Kash-a Barh, 2" en "Half Belegen" (Guido Picard) wordt wat vrijer gemusiceerd en doen de jazzy tonen die Claeys uit de accordeon haalt denken aan de mondharmonica van "Toots".
De CD besluit met 2 bekende nummers "Andro Mod Koth (o.a. Kadril) en The Strayaway Child (Kevin Burke/Bothy Band). Dat laatste nummer hoor je in vrijwel elke Ierse sessie en is zo langzamerhand kapot gespeeld. De versie van Goze is alleszins acceptabel maar met ruim 5 minuten aan de lange kant.
De kracht van GOZE zit wat mij betreft in de rustige, intieme stukken. Daar staan er gelukkig genoeg van op deze mooie CD.
Paul - Waardering: 8