Les Batinses - L'autre Monde - Mille-Pattes MPCD-3337
Les Batinses, afkomstig uit Quebec, kwam ik tegen in het programmavan het Deerlycke festival. Nooit van gehoord maar ik werd wel nieuwsgierig. Want Deerlycke heeft een reputatie als het gaat om het programmeren van verrassingen. Via bemiddeling van Deerlycke (bedankt Jan!), kreeg ik de beschikking over de laatste CD van Les Batinses uit 2003.
Met Les Batinses heeft Deerlycke een fantastische band in huis gehaald, zoveel is mij wel duidelijk na het beluisteren van deze CD. Die band alleen is het al waard om af te zakken naar het festival.
De binnenkant van het hoesje is ook de moeite waard.
Les Batinses ontstond in 1996 op de Universiteit van Quebec. Zes muziekstudenten vonden elkaar en doken de muziekarchieven in. Hun streven was om de traditionele muziek van Quebec een modern gezicht te geven. Compromisloos en grenzeloos. Met L'autre Monde zijn ze daar in elk geval buitengewoon in geslaagd. Zelden een CD in handen gekregen waar traditionele muziek zo modern en muzikaal ingenieus geïnterpreteerd werd. Daarbij bedient de groep zich van alle mogelijke stijlen. "Jobber" is een opgewekte rap inclusief moddervette beat en prachtig blaaswerk. "Le Chevre", een instrumentaal waarin kunstig Iers/Amerikaanse en Balkan(!) invloeden verweven worden. Het titelnummer "l'autre Monde" kent een meerstemmigheid die dezelfde kwaliteit heeft als die van het Bretonse Tri Yann. Voorzien van een meeslepend ska-arrangement. Ook "Le Meunier et le Forgeron", "Anticosti" en "Blanc Sein" zijn voorzien van fantastische meerstemmige vocalen. Maar in elk nummer gebeurt iets origineels. Zo hoor je bijv. in "Anticosti" de snaren van een (Zuid-Amerikaanse) charango. Niet alledaags in Westerse folk.
Briljant is de compositie "1436". Daarin maken we kennis met zangeres Andrée Bilodean. Haar onderkoelde manier van zingen contrasteert prachtig met de ska-ritmes die langzaam overgaan in een licht techno/jazz arrangement. Ze herhaalt dat nog een keer in "Germaine". Hier verder een hoofdrol voor een gitaar die voor meeslepende psychedelische effecten zorgt.
"Jo Montfarlow" kent een sax-solo om de vingers bij af te likken. Pure jazz die later in het aanluitende nummer "Le coq" overgaat in een Caribische ritme om daarna weer thuis te komen via het typische Frans-Canadese "step"-werk.
"Les Batinses" schijnt in het dialect te staan voor een milde vorm van godslastering. Daaraan maakt de groep zich ook "schuldig" in het nummer "Oremus" waarin flarden uit de Gregoriaanse mis te horen zijn.
Letterlijk grenzeloos dus, de muziek van Les Batinses. Creatieve geesten hebben al geprobeerd er nieuwe etiketten op te plakken als "Trashditional" of "Funklore". Duidelijk is wel dat we hier met een stel geweldige muzikanten te maken hebben.
Humor hebben ze ook. Track 99(!) is een foeilelijke korte reprise van "Jo Montfarlow". Live schijnen ze te beschikken over de energie van The Pogues in hun betere dagen. En hun motto als ze gaan toeren is veelzeggend: "take-no-prisoners".
In september komt de nieuwe CD van Les Batinses uit. Het valt te hopen dat die in Nederland en België gedistribueerd wordt. Een echte topgroep die het verdient gehoord te worden.
Paul - Waardering 8½