BJ Baartmans - Where Lovers Go - Inbetweens Records IRCD 025
Bart-Jan Baartmans is een behoorlijk drukbezet persoon. Hij speelt gitaar en mandoline, zingt, produceert en schrijft teksten. Dat doet hij niet alleen voor zichzelf, maar ook voor een stel anderen. Om maar eens wat namen te noemen: als producer en/of sessiegitarist werkte hij met JW Roy, Shannon Lyon, Iain Matthews en Arno Adams en de Ongenode Gaste. Ook was hij sideman bij Eugene Ruffolo en toerde hij mee met Brian Webb. Dan is er nog het project Songwriters United, waarin BJ Baartmans samen met Louis van Empel, Eric de Vries en Eric van Dijsseldonk speelt.
Sinds 1998 maakt BJ Baartmans muziek die in het kader van americana en rootsrock valt. Nu is alweer zijn zesde album verschenen, genaamd Where Lovers Go. Dit heeft hij onder zijn eigen naam uitgebracht, dus zonder Pawnshop, zijn begeleidingsband. Deze cd heeft hij ook grotendeels alleen gemaakt. Hij zingt, speelt gitaar, bas, mandoline, mondharmonica en drums. Verder heeft hij enkel begeleiding van Mike Roelofs op diverse soorten toetsen. Léon Bartels is naast de coproductie verantwoordelijk voor drumloops en montage. heeft ook nog een mooi stel gastvocalisten, zoals BJMarjolein van der Klauw van Powderblue, Iain Matthews, Brian Webb en Eric de Vries (van BJ's Pawnshop en Songwriters United).
Op deze nieuwe cd speelt Mike Roelofs op toetsen mee. Dat geeft het geheel af en toe een wat jazzy geluid en versterkt ook het jaren zeventiggevoel dat je al bij de vorige albums van BJ aantreft. De gitaar heeft een bijrol gekregen en de zang staat nu meer op de voorgrond. Verder is Where Lovers Go een veel ingetogener cd dan het vorige werk van BJ Baartmans. Muzikaal gezien is het een sterkere cd geworden. Zijn teksten zijn, zoals ook op zijn vorige werk, vertellingen over alledaagse thema's. Vooral de liefde komt aan bod, maar er is ook ruimte voor een ode aan zangeres Patty Griffin in Patty's Poetry. Soms wordt iets alledaags heel ongewoon gemaakt, zoals in Pretty when you're sick, over een vrouw die mooier wordt na een stel kinderen te hebben gekregen en juist als ze niet perfect opgemaakt is. Het eerste nummer, Do me right do wrong, begint al heel mooi met mandoline en nauwelijks opvallende drums. In Only lovers know, over de intimiteit die mensen alleen met een minnaar delen, hoor je dat de toetsen een hoofdrol hebben gekregen. Outta reach gaat over de afstand die kan ontstaan tussen geliefden, ook als ze wel proberen contact met elkaar te krijgen. Behoorlijk ingetogen is Jenny and Frank, met een verhaal over een relatie die zijn glans verliest. Het rustigste nummer is Private ways, al vind ik dat de toetsen hier af en toe te nadrukkelijk aanwezig zijn. Het duet met Marjolein van der Klauw, I wanna know, laat een mooie combinatie van het hesige stemgeluid van BJ met een volle vrouwenstem horen.
De cd bevat in totaal 14 nummers, die samen een uurtje een lome, aangename sfeer oproepen. Het enige probleem is dat toetsen niet mijn ding zijn. Ik hoor liever een snaarinstrument als begeleiding. Dat is echter geheel persoonlijk en doet ook niets af aan de kwaliteiten van Mike Roelofs. Bovendien klinkt de cd verder gewoon goed. BJ Baartmans wordt steeds meer een pure singer-songwriter.
Mirjam Adriaans - waardering 8