Kleurrijke gelaagde
composities
Dé verrassing van het Route 04 festival waar ze overtuigden in een zeer muzikale set met o.a. bewerkingen van nummers van Astor Piazzola en John McGaughlin. Beefólk komt uit Graz (Oostenrijk), bloeiend centrum van de Oostenrijkse jazz-muziek. De bandleden zijn allen (ex)-studenten aan de plaatselijk KUG (KunstUniversiteitGraz). Oprichters van Beefólk zijn saxofonist Georg Gratzer en violist Klemens Bittman. Accordeonist Christian Bakanic, bassist Christian Wendt, drummer Jörg Haberl en trombonist/zanger Helgi Jonsson completeren de groep.
Op de eerste CD "Orka" (eigen beheer BEE 001) waren o.a. bewerkte covers van Piazzola en McGaughlin te vinden. Daarnaast bewerkingen van Ierse en Oost Europese tra- ditionals en eigen materiaal. Met Place Dramatiqu e slaat Beefólk een nieuwe weg in. 10 eigen composities met een totale speelduur van 67:32. Opgenomen op Material Records, een Oostenrijks label dat gerund wordt door Wolfgang Muthspiel, een hele grote jazz-gitarist, in 2003 nog onderscheiden met de Europese jazz-prijs.
Ik heb de CD nu ruim een maand in huis en ben nog steeds niet uitgeluisterd. Veelal lange, kleurrijke, gelaagde composities die een variatie aan stemmingen oproepen. Vrolijk, opwindend, romantisch, swingend. Melodieuze thema's en onnavolgbare improvisaties, Unisono-spel ontwikkelt zich tot ritmische, complexe muziek waarbij elk instrument een eigen weg lijkt te volgen maar uiteindelijk alles weer samenkomt in strak samenspel.
Soms klinkt Beefólk als een krachtige bigband ("Caleo") dan weer als een moderne jazz-rock band ("Burning Beauty"). Maar er wordt ook gas teruggenomen in prachtnummers als "Minimal" of "48".
Nog zo'n verrassing is het stemgeluid van IJslander Helgi Hrafn Jónsson. Dat androgyne, etherische geluid toont verwantschap met de muziek van de Sigur Ros. Vooral in het nummer "Minimal", waarin het hoge stemgeluid van Jónsson mooi contrasteert met het terughoudend samenspel van accordeon, blazers en viool.
Nog zo'n hoogtepunt: de "mini-opera" "Anna". In vijf micro-scenes komen verschillende stijlen voorbij. Gezongen fragmenten, waarin de stem van Jónsson mij herinnert aan het betere psychedelische werk uit de jaren '60 (Soft Machine!), wat hoekige jazz-rock scenes en uiteindelijk een romantisch, filmisch gedeelte. Schitterende compositie!!
De folkinvloeden zijn wat minder prominent dan op de CD "Orka". Toch zijn ze wel degelijk aanwezig. "Banyan" slaat een brug tussen Chinese muziek en Westerse swing. Het Chinese geluid in dit nummer komt uit de Dizi (Chinese fluit) van Georg Gratzner. Veel dramatiek in de stem van Jónsson in deze compositie. De "Bourrée" is door de vele ritmeveranderingen nauwelijks herkenbaar als bourrée. Het solowerk van accordeonist Bakanic leunt hier dichter tegen de Tango dan de Bourrée. Ook fraai is de Ierse deun in "Echoes of Muthspiel", opgedragen aan de broers Muthspiel.
De solo-instrumenten laten zich het meest opmerken op deze CD. Maar luister ook eens naar de geweldige strakke ritme-sectie Wendt (bassen) en Haberl (drums, percussie). Ik ben er nu al zeker van dat deze CD in mijn favorietenlijstje van 2004 terecht komt. Helaas wordt deze CD niet verdeeld in Nederland. Ik kocht hem via Material Records: www.materialrecords.com Relatief prijzig ( zo'n € 23 ) vanwege hoge verzendkosten maar elke Euro meer dan waard.
Paul - Waardering: 9