Veel stijlen, maar
eenheid in sfeer
"Mogen wij vreemdgaan" is de titel van een Radio Klara verzamelaar met daarop o.a. "Jan mijne man (remix)" van het Ballroomquartet. Ballroomquartet heeft die vraag alvast bevestigend beantwoord met het uitbrengen van "Surfing Sufi". Intrigerende titel. En tegelijk ook een voorbeeld hoe breed de muziek van dit gezelschap is. Van invloeden uit de "surf"-muziek tot het betere Oriëntaalse werk. Maar daarmee zijn we er nog niet. Folk, tango, alternatieve country, symfonische pop en lounge zijn nog wat stijlen die voorbij komen.
Het knappe van deze CD is dat het geheel geen vergaarbak is van nummers/stijlen waaruit ieder het zijne kan halen. Ondanks de diversiteit van stijlen is er sprake van een organisch geheel. Hoe dat komt? Doordat deze CD zoveel sfeer heeft. Muziek die bruikbaar is voor films of documentaires. Een nummer als "The Return of the Gyronef in Suburban London", lijkt zo uit een bestaande film te komen. Hele mooie mandoline-solo van Andries Boone met een ijl klinkend vrouwenkoortje op de achtergrond. De vraag of dit nog folkmuziek is, is alleen voor folkpuristen interessant. Wij behoren niet tot dat (uitstervend) ras. Uit die hoek is Ballroomquartet in het verleden al eens op de korrel genomen. Reden voor de groep om eens stijlvol van repliek te dienen via de titel "(B)eat this!" Dit nummer is ook te vinden op de verzamelaar "Jong Folk".
Op "Surfing Sufi" krijgt dit nummer via toegevoegd strijkorkest een hele mooie versiering. Die stemmige snaren vormen een elegant contrast met het ruigere werk van accordeon, drums, bas en mandoline.
Ballroomquartet laat er geen gras over groeien. De groep beschikt over het vermogen de luisteraar terstond bij het nekvel vast te pakken en niet meer los te laten. Meteen ter zake komen via spannende intro's die nieuwsgierig maken naar de rest. Spelend met psychedelische effecten ("Exit", "Thera Mina", "Doppelganger"), dan weer stijlverbindingen aangaand die onmogelijk lijken maar dat niet zijn. Het nummer "Surfing Sufi" verbindt alternatieve country op volstrekt geloofwaardige wijze met Oosterse muziek.
De gemiddelde folkliefhebber zal ook opkijken van "Jan mijne man". "Ballroom remix" zet de groep er enigszins overbodig achter. Nauwelijks herkenbaar bij de eerste tonen maar gaandeweg ontwikkelt zich een moderne versie van deze folkklassieker met zwaar aange- zette electronica waar de springerige mandoline van Andries Boone mooi doorheen soleert.
Ik ben ook zwaar onder de indruk van de manier waarop Ballroomquartet effecten/samples integreert in haar muziek. Geen goedkoop effectbejag maar integraal onderdeel van de muziek en daardoor verrijkend. En vergis je niet, het merendeel van die effecten komt echt uit het akoestisch instrumentarium. Dat betekent ook dat de groep hetgeen ze op deze CD doet, live kan waarmaken.
Mijn favoriet is "A night in Venice". Een zeer originele opening waarna een dwingende bas en drums een fundament leggen voor stevig symfonisch vervolg met "ouderwets" goed gitaarwerk van gastmuzikant Paul van Bruystegem. Dit nummer loopt naadloos over via een muzikaal ingenieuze verbinding in een solo-stuk van accordeonist Rony Deprins: "Lucinda". Totaal andere sfeer, maar het past!
Nog zo'n prachtnummer: "Escape from Perk". Vanaf de eerste tonen spanning. Ik meen toch echt een elektrische gitaar te horen soleren. Het binnenhoesje geeft geen uitsluitsel. Zouden dit mandoline-effecten zijn? Ik kan het nauwelijks geloven. Voor een country-toets zorgt de grauwende en snauwende yankee-stem van P. van Sant.
De stukken die het dichtst tegen folkmuziek aanleunen, "Lydic Train" en "Mighty Mouse" zijn compositorisch veel minder spannend dan de rest van de CD. Ongedwongen feestmuziek. "Mighty Mouse" heeft wel enige verwantschap met het werk van "La Bottine Souriante". Niet slecht, maar muzikaal gezien zijn deze rechttoe-rechtaan nummers echter niemandalletjes vergeleken met de rest van de CD. Natuurlijk vallen op een CD de melodie-instrumenten eerder op dan de ritme-sectie. Het solo-werk van Andries Boone (mandoline, viool) en Rony Deprins (accordeon) is van grote klasse. Ik ben echter ook zeer gecharmeerd van de tandem Jasper Hautekiet (contra-bas, electr.bas) en David Vertongen (drums, percussie). Die leveren echt ritmisch vakwerk af.
Deze CD van ruim 61 minuten is voor elke muziekliefhebber interessant. In eigen beheer opgenomen maar de CD zal gedistribueerd worden door Munich. We zullen ze nog wel tegenkomen op één van de Zomerfestivals. Wie niet zo lang kan wachten, er zijn de komende tijd 3 CD-presentaties:
28 maart - At the Bebop, Leuven (21.00)
14 april - Ancienne Belgique, Brussel (22.00)
22 april - Kaaiman, Antwerpen (21.00)
Paul - Waardering 8