Zanger aan de toog
Wild Boar mag op haar label Alea best eens een plekje inruimen voor behoudender materiaal. WB heeft immers al veel positief werk verricht voor de Vlaamse vernieuwende folk met risicovolle uitgaven van nieuwe bands die het inmiddels meer dan gemaakt hebben. Denk maar eens aan Laïs of Ambrozijn. Toen ze nog tamelijk onbekend waren kregen zij een kans van Erwin Libbrecht cs.
Balladeus uit Ninove is van een geheel andere orde. Deze groep brengt op het album ‘Het meisje aan de toog’ Nederlandstalige volksliedjes. Soms teksten van vroeger als marktliederen, maar vaker eigen teksten van nu met een ludiek tintje. Muzikaal beweegt het zich binnen het Vlaams traditionele idioom. Balladeus heeft geen onbedwingbare neiging tot muzikaal vernieuwen en zal daar ongetwijfeld veel mensen een plezier mee doen.
Balladeus is de groep rond Rufijn De Decker uit Ninove. Naast volksmuzikant, zanger en liedjesschrijver is hij ook tekenaar en kunstschilder. Hij zong in Voljeir en later in De Veske Voljeir. De Decker nam vanuit in De Veske Voljeir nog een tweetal muzikanten mee naar Balladeus: Jan Maris (gitaar en hommel) en Geert Van Snick (accordeon en doedelzak). De groep wordt gecompleteerd door multi-instrumentalist Bert De Taeye (cello, draailier, doedelzak, fluiten) en Wim Vanderpoorten (klarinet en doedelzak). Met Balladeus krijgt De Deckers liefde voor het traditionele, of traditioneel getoonzette Vlaamse lied opnieuw een uitlaadklep.
De muziek van Balladeus klinkt wat belegen, zeker wanneer de hommel de hoofdrol speelt zoals in ‘Lied van ’t haantje’ en ‘De drie mamerekes’. Het herinnert me aan de tijd dat ‘gezellig samen muziek maken’ een hogere prioriteit had dan de kwaliteit van de uitvoering. Voor mij telt in de eerste plaats de kwaliteit, zeker als de muziek op plaat of cd gezet wordt. Dan is ‘Muziek die mensen dichter bij elkaar brengt en warme vriendschap uitstraalt’, zoals de Ninoofse stadsdichter Willy Verhegghe Balladeus in het hoesje raak
kenschetst, niet voldoende….
De leadzang laat te wensen over. Ik mis in de stem van Rufijn De Decker het karakter van een Marc Hauman. De Decker heeft moeite met de hogere regionen en een enkele keer mist hij de juiste toon. 'Het meisje aan de toog' had dan ook net zo goed 'De zanger aan de toog' kunnen heten.
De Decker schrijft de meeste teksten zelf. Engagement en humor gaan hand in hand. Soms zijn die tekstyen nogal gekunsteld. Hier en daar gaan ze mank onder de druk van het rijm. Ter illustratie het tenenkrommende laatste couplet van 'Dansen op de autostrada':
Een danser houdt een meisje
Zacht en stevig in zijn hand.
Zo hoop ik dat dit wijsje
Ook iets doet in deze trant,
Dat het iets doet bewegen,
Al zijn het je benen niet
En dat je me komt tegen
in de woorden van dit lied.
Er gaat op dit album gelukkig ook veel goed. De melodieën zijn meest fraai en zetten zich snel vast in je hoofd. 'Het Noorden Kwijt', is wat dat betreft top, een ware meezinger. Het snarenspel is sterk zoals in De 'Legende van de Dender' en 'Dansen op de autostrada'. Waar de leadzang te wensen overlaat, is de eenvoudige a capella uitvoering van ‘Na de nacht van trouwen’ overtuigend. Een aangenaam lied is 'De legende van de Dender'. Goed dat producer Erwin Libbrecht hiervoor de opnamen heeft gebruikt die Rudy De Keyser eerder maakte in Desselbergen: voortreffelijk gitaarspel, terughoudende accordeon plus klarinet én in het dialect gezongen. Dat laatste had Rufein De Decker wat mij betreft meer mogen doen. Waar de meeste nummers in het Nederlands zijn, komen de enkele dialectsongs karakteristieker over.
Wat mij in ieder geval aanspreekt zijn de twee instrumentalen op deze in het totaal 14 nummers omvattende cd. Zowel het meeslepende 'Zomerwende' als de treurmars 'Olijftak' zijn van de hand van accordeonist/doedelzakspeler Geert van Sinck. ‘Zomerwende’ kent een passend arrangement met een opvallende doedelzak en een heerlijk dwingende accordeon. 'Olijftak' op doedelzak intrigeert door de gastrol van Jo Van Snick op trommel.
Balladeus zal met haar toegankelijk klinkende ballades een feest zijn om live mee te maken. Concertrecensies spreken ook over een waar zangfestijn. Voor iedereen die dat eens heeft mogen smaken, zal dit album genoeglijk zijn. Het is dan ook - ondanks alle haken en ogen - terecht dat Wild Boar deze groep op cd heeft vastgelegd.
Henk, 7-