Brisk - Boom Boom - eigen beheer (www.briskfolk.be)
Ierse bandjes, ze bestaan in alle soorten en maten. Bij ons in Nederland kennen folkrockbands als Flogging Molly en aanverwanten veel navolging, maar ook de bekende meezingers (The Wild Rover, Whiskey In The Jar...) mogen zich verheugen in een grote populariteit. In België zijn er formaties als Orion en Shantalla, die graag een mooie jig of reel ten gehore brengen, naast hier en daar een gezongen ballad. Daar is een jaar of zes geleden Brisk bijgekomen, met vier uitstekende muzikanten die zowel lekkere uptempo stukken als fraaie gevoelige nummers weten neer te zetten.
Met hun debuutalbum To An Isle In The Water (2019, Appel Rekords) volgt gelijk internationale lof, het toonaangevende blad Songlines geeft vier sterren en The Living Tradition heeft het over "Cosmopolitan European Celtic music played with vigour." En dat is dan nog maar je eersteling, dus de druk is groot voor de band om een goede opvolger te maken. Vervolgens toog Brisk naar Studio Trad om daar met behulp van technici Jeroen Geerinck en Ward Dhoore Boom Boom op te nemen, dat eind 2023 het levenslicht zag. De titel is wat minder romantisch dan die van de voorganger, al lijkt het plaatje op de hoes in elk geval een soort vuurwerk te beloven. Na beluistering blijkt dat alvast te kloppen, want er staan een aantal sterke staaltjes Keltische muziek op, met zowel bewerkte traditionals als enkele eigen stukken.
De namen van de muzikanten zullen wellicht een belletje doen rinkelen bij liefhebbers: Jeroen Knapen (gitaar, zang), Naomi Vercauteren (viool), Gunnar Van Hove (fluiten) en Wim Moons (bodhrán, zang, mandoline). De laatste twee speelden al eerder samen in de band Moragh, Knapen en Vercauteren hebben onder meer samengewerkt met Wouter Vandenabeele in GFVP en zijn allebei voormalige leden van WÖR; daarnaast doen ze diverse andere projecten waaronder respectievelijk Lies en Jeroen en het Naomi Vercauteren Trio. Vakkundigheid op muzikaal vlak lijkt me vanzelfsprekend.
In een genre waarin al zoveel vernieuwende groepen (denk aan Chieftains, Lúnasa, Planxty, Capercaillie of vrij recent nog The Gloaming...) je zijn voorgegaan is het nagenoeg onmogelijk om een geheel eigen geluid te creëren. Dat lijkt me ook niet direct de bedoeling van Brisk te zijn. De kracht van de groep lijkt eerder te liggen in een lekker divers geluid. Dat zit hem niet alleen in een gezongen ballade tussen uptempo instrumentalen door, maar ook andersom.
Zo zijn 40 Years en Unwind twee fraaie melancholieke composities van Naomi Vercauteren, waarin fluit en viool zich fijn in elkaar nestelen onder de rustige begeleiding van gitaar en een bodhrán die zich prettig op de achtergrond houdt. Haar prachtig indringende vioolspel in deel 1 van Waiting For Connie (The Little Rushlight, geschreven door James Clancy) is zelfs ronduit een pareltje op het album.
In de meer uptempo nummers, zoals Deep Frozen, een sprankelend tweeluik van composities van Gunnar Van Hove en Jeroen Knapen, maar ook de lekker gedreven versie van de gezongen traditional Ye Jacobites, is de bodhrán juist prominent aanwezig. Knapen heeft een fijne zangstem, die lekker in het gehoor ligt, maar ook de wat bruinere vocalen van Wim Moons, die de leadzang voor zijn rekening neemt in slotnummer The Angels Whisper (dat overigens wel weer een fijne ballad is), lijken gemaakt voor dit repertoire.
Samenvattend kun je spreken van muzikaal siervuurwerk dat vakkundig wordt geleverd door dit viertal. Brisk bruist en borrelt in aanstekelijke deunen, maar weet ook prima vorm te geven aan weldadige melancholie. En dat maakt Boom Boom tot een heerlijk afwisselend luisteralbum met een paar heel fijne hoogtepunten.
Mirjam Adriaans