Sara Salvérius - Equinox - eigen beheer (www.salverius.be)
Op haar debuutalbum Trapped In Sight legt de Belgische accordeoniste Sara Salvérius haar rouwproces vast na het overlijden van haar zus, die inmiddels vier jaar geleden uit het leven stapte. De vorig jaar verschenen opvolger Equinox volgt de weg daarna, hoe ze haar leven weer oppakt en evenwicht terugvindt. Haar spel is nog steeds wat omfloerst en plechtstatig, maar meer en meer gaat het sprankelen.
Hoewel ik het album al een hele tijd in huis heb en er al vaak met genoegen naar geluisterd heb, lukt het schrijven erover niet meteen. Pas bij het zien van de online voorstelling ervan bij een van de livestreams van Studio Trad (ze hebben een mooi archief opgebouwd afgelopen jaar, zoek ze vooral op op Youtube of Facebook) vallen voor mij de puzzelstukjes in elkaar. Sara vertelt openhartig over de nummers die ze speelt, te beginnen met Aurora, een titel die door haar moeder werd voorgesteld, ze vindt het wel passen bij de opzet, Aurora is immers godin van de dageraad, maar ook het pooollicht. Sirius is de lievelingsster van haar vader (ja er zijn mensen die dat hebben), en dat stuk schreef ze voor zijn 60ste verjaardag. En bovendien, als je in de sterren bent, dan ben je op een of andere manier verbonden met elkaar, dat is ook een mooie gedachte, zeker in deze tijd van social distancing en zo.
Als ze speelt lijkt haar instrument niet alleen een verlengstuk van haar lichaam, ze lijkt er zelfs helemaal in op te gaan, met gesloten ogen laat ze haar instrument ogenschijnlijk achteloos zijn gang gaan. Aanvullende begeleiding heeft ze daarbij niet nodig, een accordeon weet een flink palet aan klanken weer te geven en de dame geniet zelf minstens zoveel als ik dat doe in de huiskamer, zo heb ik het idee. En als ze er dan een keer flink naast zit, is dat helemaal niet erg, we hadden het niet eens meteen gehoord en zoals ze zelf al zegt, het hoort bij optreden, zelfs al is daar geen publiek bij.
De spontaniteit in de stream nodigt uit tot herbeluistering van Equinox. Het hele album is gemaakt in coronatijd. Zo werd Brain Fog geschreven tijdens de eerste lockdown, toen we allemaal nog niet wisten wat ons te wachten stond en het voelde alsof er een mist in haar hoofd hing, heel herkenbaar, ook in de muziek. Maar tegelijk is deze plaat ook een vervolg op het debuut van Sara, dat tot stand kwam in een voor haar donkere periode. Daaraan is nu een eind gekomen, er is althans een zeker evenwicht tussen donker en licht en dat heeft geleid tot de titel en het bijbehorende nummer, dat zowel licht sprankelende tinten kent als donkerder tonen, maar uiteindelijk toch een optimistische klank herbergt. Net als bij de voorganger heeft Jana Arns dat gevoel heel mooi vastgelegd in de foto's van de sleeve, voorop de plaat een duidelijk toefje groen, de binnenkant laat Sara zien als ze een flinke sprong of stap zet, naar voren uiteraard. Want volgens haar komt er nog een fase na alle stadia van rouw, zelf noemt ze dat levensenergie en daar draait Phase 6 om.
In de livestream komt die levensenergie tot uiting in de spontane presentatie, op het album loopt die als een rode draad doorheen de nummers, liefdevol, soms sprankelend, af en toe nog intens, maar altijd iets waar ik met veel plezier naar luister. Net als bij de voorganger laat Sara Salvérius haar gevoelens spreken in de muziek. De kleine bozige accenten van toen hebben plaatsgemaakt voor lichtere klanken, haar leven heeft een zekere balans gevonden en de titel is dan ook terecht gekozen. Hoe vaker ik naar Equinox luister, hoe meer het album gaat klinken als een mooie bloem die zich voorzichtig maar zeker opent voor de lentezon.
Mirjam Adriaans
Het album Equinox kan rechtstreeks bij Sara Salvérius besteld worden, stuur daarvoor een mail naar