Lara Taubman - Revelation - Wolfe Island Records / CRS
Als je uit de Amerikaanse staat Virginia komt en dan ook nog eens uit de buurt van de Blue Ridge Mountains aldaar, dan moet folk wel ergens door je bloed stromen, deze bergen maken deel uit van de Appalachen en dan weet de liefhebber al uit welke hoek de wind waait. Lara Taubman groeide er op, zong ook als kind, maar koos voor een carrière in de beeldende kunst (ze schilderde en werd kunstcriticus). Na een jaar of dertig gewerkt te hebben had ze op middelbare leeftijd een 'openbaring', ze voelde dat ze liedjes moest gaan schrijven en zingen. Dat klinkt misschien niet direct aantrekkelijk, maar het leidde tot een verrassend sterk debuutalbum, Revelation, dat deze zomer verscheen bij Wolfe Island Records, een label dat door artiesten gerund wordt en waar ook al werk verscheen van o.a. David Corley, Hadley McCall Thackston en Suzanne Jarvie.
Vergelijkingen met Gillian Welch, Diana Jones of Joni Mitchell zijn niet vergezocht, Lara Taubman heeft een markant donkergekleurd, maar toch helder stemgeluid, waarmee ze haar verhalende liedjes over hartzeer en andere perikelen al gelijk een warme, soms scherpe en hier en daar zelfs wat mysterieuze sfeer meegeeft. Haar muziek is niet traditioneel, maar laat juist meer eigentijdse invloeden als rock, pop of country een rol spelen, al zijn de Appalachen van haar jeugd nooit heel ver weg. Dat geldt met name als viool, mandoline of banjo zich door gitaar, piano of andere toetsen heen vlechten, en dat maakt haar album Revelation een heel fijne luisterplaat.
De traditie klinkt onder meer door in The Conversation, een nostalgisch stuk over het bijkletsen met een vriendin, maar de tweede helft van het album trekt mijn aandacht het meest, met het lekkere mandolinegetokkel in Akureyri, over een klein stadje, en het heerlijk hypnotiserende hoogtepunt Snakes In The Snow, met bijna a capella intro, subtiele dulcimer, zinderende bas, sprekende percussie en spookachtige vervreemdende effecten. Het zou het verhaal van een legende kunnen zijn, maar net zo goed een boze droom. De akoestische afsluiter Revelation laat vervolgens horen dat Taubman eigenlijk geen tierelantijnen nodig heeft om toch de aandacht vast te houden.
Schrijven deed ze al als kunstcriticus, op Revelation bewijst Lara Taubman dat ze ook het vak van liedjes maken verstaat. Die geeft ze dan ook nog een prachtige kleur mee met haar markante stem.
Mirjam Adriaans