André van den Boogaart & De Tornado's - Op De Terugweg Van Nergens - eigen beheer (http://andrevandenboogaart.com/)
Drank, vrouwen en seks spelen een grote rol in het werk van André van den Boogaart. Hij heeft dan ook 100% mislukte relaties achter de rug, zo meldt hij tijdens de presentatie van zijn nieuwe album Op De Terugweg Van Nergens, dat hij zowel op cd als op vinyl heeft uitgebracht. Inspiratie is er dus genoeg, al vraagt hij zich wel af of er nog iemand een platenspeler heeft. Afgaande op de verkoop na afloop zijn er nog wel een paar bezitters van zo’n ding, al zijn het vooral cd’s die hun weg vinden naar een nieuwe eigenaar. Het is alweer vier jaar geleden dat zijn vorige plaat, Rauwe Rand, verscheen, hij heeft het moeilijk gehad, op financieel en muzikaal vlak, dacht erover om te stoppen, maar mede dankzij een crowdfunding project is Van den Boogaart nu sterker dan ooit terug, met een uitstekende nieuwe band, de Tornado's, en een stel mooie, eerlijke en soms indringende liedjes.
Muzikaal gezien is Op De Terugweg Van Nergens diverser dan zijn vorige werk, dat veelal bestond uit doorstomende rootsrock en blues met af en toe een ingetogener stuk. Dat wordt bij de presentatie, die met volledige band plaatsvindt in Club Smederij in Tilburg, al snel duidelijk. De Tornado's weten de nieuwe liedjes prima aan te voelen en in te vullen, waardoor je (op de cd nog meer dan live) een filmische sfeer krijgt die aan Calexico of New Orleans doet denken.
Naast Van den Boogaart zelf op gitaar zijn, zowel deze avond live als op cd, de muzikanten van dienst:
Jan van Bijnen (o.a. Rob de Nijs, Freek de Jonge en Claudia De Breij) - pedalsteel, trompet, toetsen, mandoline, banjo
Joost Verbraak (o.a. Margriet Eshuis, Sesgado, Playground Millionaires) - trompet, trombone, sousafoon, piano, accordeon)
Yori Olijslagers (o.a. Kyteman Orchestra, The Indien) – drums
Joris Verbogt (o.a. Bradley’s Circus en Rauwe Rand) – contrabas
De presentatie klinkt al goed, dus wordt het tijd om naar de cd te luisteren. Hoewel bovengenoemde onderwerpen doen vermoeden dat de liedjes nauwelijks iets om het lijf hebben, zijn het zeker geen platte teksten die Van den Boogaart de wereld inslingert met zijn intense stemgeluid. Ja hij vloekt soms en hij windt geen doekjes om zijn woorden, maar als je verder luistert hoor je mooie vondsten, zoals Dronken Tranen troosten niet, of De Drank:
De drank heeft me lief gehad vannacht
de drank heeft me vannacht weer liefgehad
ze streelde mijn ziel, haar lippen voelden zacht
de drank heeft me vannacht weer liefgehad
Van den Boogaart in een hokje stoppen is niet aan te raden, hij zingt zijn liedjes soms met de gekwelde hartenpijn van een volkszanger als André Hazes, maar de muzikale omlijsting van Op De Terugweg Van Nergens heeft vaak iets weg van een rauwe versie van Calexico, met pedal steel, trompetten en een filmische sfeer. De single Kruisweg-Erotiek beschrijft een scene uit z’n leven die zich afspeelde aan die Kruisweg bij het klooster in het Belgische Meersel-Dreef. De intro klinkt als een kerkorgel (Rob Geboers is gastmuzikant op hammond en accordeon) waarna het nummer naar Mexicaanse mariachigeluiden gaat neigen, als hij een vrijpartij beschrijft en een pastoor die hem betrapt, waarna hij een dappere poging doet om die 500.000 weesgegroetjes te bidden, al slaagt hij daar niet echt in, het lijkt dan ook meer een atheistische satire op gebeurtenissen die ooit plaatsvonden.
Het filosofische titelnummer neemt de luisteraar mee richting New Orleans, met een licht jazzy ondertoon in de donkere drums en ontspannen blazers, die ook lekker fel kunnen snerpen. Op de Terugweg Van Nergens slaat op een onbestemd verlangen naar iets schier onbereikbaars. “Ik was eens in Tsjechië te midden van velden vol zonnebloemen en die zagen er vanuit alle kanten hetzelfde uit. Dus welke kant ik ook uit ging, ik had geen idee of ik daar al eerder was en waar ik uit zou komen. Zo is het leven voor mij: je probeert op een bepaald punt te komen waar je nog nooit bent geweest, maar je weet eigenlijk ook niet waar je naartoe gaat”, aldus Van den Boogaart in een interview over de inspiratie voor de titelsong en albumtitel.
Al ben ik er nooit geweest, met de hypnotiserende bas- en drumlijnen en accenten van toetsen die aan The Doors doen denken weet hij in Het Gooi Van Het Zuiden een indringend beeld te schetsen van De Blaak in Tilburg, een wijk voor de beter gesitueerden zoals hij dat uitdrukt, een meisje op een e-bike, een Prius zweeft zacht door de 30-kilometerzone en een supermarkt vol lijnproducten waar de Spaanse pepers altijd op zijn, en dat is nog maar het begin van het verhaal, dat ruim acht minuten doorgaat, over onder meer verkiezingen, bladblazers en vrouwen in cabrio's, maar geen moment verslapt.
Tenslotte is er Vlo, een prachtig klein gevoelig liedje over een meisje met een pleegmoeder die in de kroeg zit en dat in de klas gepest wordt en ene mevrouw Hallegraaf (als ik het goed verstaan heb) vraagt of die haar oma wil zijn. "Vlo vliegt over de dijk, naar Alphen aan de Rijn, de wind voelt fijn, als een vriend die haar begrijpt, want anders zijn doet soms zo'n pijn." Het zijn juist die eenvoudige woorden, die recht naar je hart gaan.
Rauwe, intense oprechtheid was op de vorige twee albums al een handelsmerk van André van den Boogaart, en die komt nu nog meer tot uiting door de uitstekende muzikale omlijsting van de Tornado's. Op De Terugweg Van Nergens is geen vrolijk album, wel een bezield werkstuk waarin autobiografische satire en persoonlijke verhalen hand in hand gaan met een gedreven passie voor muziek.
Mirjam Adriaans
André van den Boogaart presenteert zijn cd de komende tijd nog (solo of in triobezetting) op diverse podia, tourdata april mei 2018:
18 april – De Rozenknop, Eindhoven
23 april – Torpedo Theater, Amsterdam
25 april – Burgerweeshuis, Deventer
10 mei – Mijl op Zeven, Ospel