Bert Jansch - A Man I'd Rather Be, part I & part II - Earth Records
De Schot Herbert Jansch (1943 - 2011) begon zijn carrière in de muziek toen hij als tiener met zijn gitaar een folkclub bezocht. Later verhuisde hij naar Londen en in 1965 verscheen zijn eerste solo-album, Bert Jansch, gespeeld op geleende gitaren. Vervolgens werd zijn naam al snel legendarisch in o.a. de innovatieve groep Pentangle, die hij samen met zijn muziekmaat John Renbourn, nog zo'n uitstekende gitarist, oprichtte. Zijn innovatieve spel werd onder meer beïnvloed door dat van Davey Graham en Martin Carthy, en op zijn beurt zou Jansch vele bewonderaars krijgen, waaronder ook singer-songwriters als Donovan, Nick Drake en Paul Simon en pop- en rockmuzikanten als Elton John, Neil Young, Jimmy Page (ex-Led Zeppelin), Johnny Marr (ex-The Smiths), Graham Coxon (Blur) en Bernard Butler (ex-Suede). Maar ook voor de jonge generaties folkmuzikanten is hij nog altijd een voorbeeld, ik noem Devendra Banhart, Beth Orton en James Yorkston, of Ben Walker, Simon Kempston en Fabian Holland.
Het lijkt erop dat het werk van deze legendarische muzikant zo langzamerhand opnieuw uitgegeven gaat worden, afgelopen jaar verschenen (met medewerking van de erven van Bert Jansch) al een paar boxsets met zijn latere werk uit de jaren '90 van de vorige eeuw en de albums die hij begin deze eeuw nog maakte voor zijn overlijden in 2011, onder de titel Living In The Shadows. Ook werd Live In Australia (2001) opnieuw uitgebracht, voor het eerst op vinyl, met daarop de opnamen van zijn optreden in Melbourne in maart 1998.
En afgelopen maand zijn wederom twee boxsets verschenen bij Earth Records, een onafhankelijk label dat gespecialiseerd is in heruitgaven, waarbij geprobeerd wordt om extra waarde toe te voegen aan het werk, bijvoorbeeld door een nieuwe verpakking, maar ook door eerder niet verschenen materiaal beschikbaar te maken voor de liefhebbers. Onder de titel A Man I'd Rather Be, Part I en Part II zijn er nu twee boxsets, die allebei bestaan uit een boek met vier cd's of elpees (de liefhebber mag kiezen). Ditmaal wordt het vroege werk van Bert Jansch belicht en bij beluistering van de promo's (met daarop een drietal nummers van elk album) die ik ontving is de eerste gedachte die bij me opkomt: wauw, geen wonder dat deze man zoveel navolgers heeft gekregen. Zijn spel klinkt, ook ruim vijftig jaar na dato, nog steeds indrukwekkend, speels en innovatief. Zijn heldere vocalen klinken tijdloos.
A Man I'd Rather Be (Part I) bevat Jansch zijn eerste studio-albums uit de jaren '60 en de plaat die hij opnam met John Renbourn. Zijn ster is al rijzende in die tijd en hij is bijzonder productief, met vier albums in slechts twee jaar tijd. Overigens speelt hij niet alleen een prachtig partijtje gitaar, maar zijn banjospel is ook lekker duivels, getuige de instrumental Waggoner's Lad (van de plaat Jack Orion).
In deze uitgave staan alle oorspronkelijke liner notes, maar ook nieuwe overpeinzingen van Bill Leader (die veel van het eerste werk van Jansch opnam) en diverse niet eerder gepubliceerde foto's van Brian Shuel.
De albums:
Bert Jansch (1965)
It Don't Bother Me (1965)
Jack Orion (1966)
Bert & John (1966) 
Dan naar A Man I'd Rather Be (Part II), met inderdaad, de volgende vier albums van Jansch die eind jaren '60 en begin jaren '70 worden uitgebracht. Waar de eerste albums nog duidelijk een folky inslag hebben, strekt hij hier zijn voelsprieten verder uit naar pop, blues, mooie arrangementen en barokke folk (luister maar eens naar The First Time Ever I Saw Your Face, de klassieker van Ewan MacColl die op Moonshine in duet met Mary Hopkin uitgevoerd wordt in bijna psychedelische sferen). Ook hier nieuwe liner notes, dit keer van Dave Henderson van het muziekblad MOJO.
De albums in deze set:
Nicola (1967)
Birthday Blues (1969)
Rosemary Lane (1971)
Moonshine (1973)
Mirjam Adriaans