Shisha Group - Shisha Group - Me & My Other Records MMOCD 2017 / CRS
Tijdens de tour van arabicanagroep NO blues in Jordanië vorig jaar viel multi-instrumentalist Janos Koolen in voor Ad van Meurs, die wegens ziekte verstek moest laten gaan. Hij maakte kennis met u’d-speler Haytham Safia en dat klikte muzikaal, maar er was nog een gedeelde hobby, het roken van de waterpijp. Dat leidde tot een samenwerking, waar drummer en percussionist Arthur Bont bij gevraagd werd en zo ontstond Shisha Group. In maart dook het trio de studio in om de gelijknamige cd op te nemen. In eerste instantie doet het geluid aan NO blues denken, maar het grootste verschil volgens Koolen en Safia is dat er bij Shisha Group geen blues te horen is, er zijn wel invloeden van klassiek, bluegrass en hier en daar een vleugje jazz, een weerslag van de muzikale achtergronden van de heren.
De meeste composities zijn van de hand van Janos Koolen, die op dit album mandoline, gitaar of piano speelt, maar ook Haytham Safia heeft enkele bijdragen geleverd. Hun kennismaking in Jordanië leidde tot The Shisha King, een melodie van Koolen, waar Safia zijn stem aan toevoegt in een lied van Munier Mourad. Die fijne vocalen zorgen voor afwiseling in het grotendeels instrumentale album (nog een verschil met NO blues, waar de meeste stukken gezongen worden).
De melodieën hebben vaak een persoonlijke oorsprong, zoals Two Boys Waltz, geschreven door Koolen nadat zowel Arthur Bont als Haytham Safia kort na elkaar vader waren geworden van hun tweede kind. Het stuk lijkt een soort muzikale verbeelding van het wachten op de geboorte en vervolgens de hectiek die zo’n klein hummeltje in een huishouden geeft. Hij maakte My Father’s Dog na een opmerking van zijn vader (een klassiek gitarist) op Facebook, waarbij hij onlangs tijdens een optreden bij Meneer Frits in Eindhoven ruiterlijk erkende dat er zeker wel invloeden van de man in zijn muziek zijn terechtgekomen, en dit stuk heeft dan ook een vrij klassieke inslag, met mooi subtiele klanken van de udu (en dat is geen luitsoort maar een vaas, bespeeld door Bont) in het eerste deel.
Maar Koolen en Safia houden er ook van om elkaar uit te dagen, kijken wat de ander kan en dat levert een prachtig tweeluik op met Longa en Helix. Lukt het Koolen om bij een snelle deun van Safia in de pas te blijven en kan Safia (die eigenlijk alles zo kan spelen vanaf bladmuziek) met zijn u’d ook bluegrass-elementen aan? Het tempo in Longa wisselt verschillende keren (met mooi samenspel tussen u’d en mandoline), toch vliegt Koolen nergens uit de bocht, waar Safia bij Helix meldde dat zijn hersenen waren omgedraaid nadat hij dat gespeeld had, maar waarin hij zich virtuoos kwijt van zijn taak als muzikant, het stuk krijgt er een jazzy kleur van, waarin mandoline en u’d zich als vanzelf in elkaar vlechten. Overigens weet Bont de krachtmeting van beide heren moeiteloos te volgen met zijn fijne drums en subtiel percussiewerk.
Wie de arabicana (een crossover tussen westerse blues en folk en Arabische muziek) van NO blues kent zal zeker enige raakvlakken horen in de muziek. De ervaring van Haytham Safia in die formatie zal dus wel wat invloed gehad hebben op de composities, maar de mannen van Shisha Group kiezen ervoor om niet klakkeloos te kopiëren, maar juist een eigen geluid te creëren met hun persoonlijke muzikale achtergronden. Hoe je die stijl dan noemt? Geen idee, soms moet je dingen niet in hokjes willen stoppen maar gewoon luisteren en genieten.
Mirjam Adriaans