Linde Nijland - The Jukebox Project - Linden Tree Records CD 2862017
Vader Freek had de taak om de jukebox bij te vullen van zijn studentenvereniging en die singletjes mocht hij houden. Vervolgens draaide hij die op zondagen, met de familie verzameld rond de tafel. Het is wellicht niet de meest gebruikelijke manier om je zondagen door te brengen, maar het bracht folkzangeres Linde Nijland op het idee om die klassieke popliedjes uit de jaren ’60 en ’70 eens op haar eigen manier te gaan uitvoeren. Ze liep al een tijdje rond met die gedachte en vorig jaar besloot ze een crowdfundingproject te doen om de plaat, die toepasselijk The Jukebox Project heet, te financieren. Ze hield het aantal muzikanten klein, uiteraard is naast haar eigen gitaarspel ook vaste begeleider Bert Ridderbos (cittern, gitaar, banjo, accordeon, sitar, bas) te horen, verder werd Eddy de Jonge uitgenodigd voor aanvullende baspartijen en werd Joost van Es bereid gevonden om hier en daar zijn vioolspel toe te voegen. Samen zorgen zij voor een sober folkjasje om een stel tijdloze popklassiekers.
Wie kent ze niet, Streets Of London, Time In A Bottle, Nights In White Satin? Het zijn tijdloze popklassiekers geworden die zich in ons collectieve geheugen genesteld hebben. Daar hoef ik dus niks over uit te leggen, maar wie heeft deze nummers al eens in een sobere folky uitvoering gehoord? Zonder de zoete uitstraling die in die tijd vrij gebruikelijk was, maar met akoestische gitaar en hier en daar banjo, sitar of accordeon? Welnu, dat is het geluid van The Jukebox Project onder de mooie heldere folkstem van Linde Nijland.
In 2003 bracht Nijland al een album uit met covers, toen van haar favoriete zangeres Sandy Denny en dat deed ze ook op haar eigen manier, in een stijl die we door de jaren heen van haar hebben leren kennen op diverse solo-albums en bij concerten. Vrijwel alle stukken op The Jukebox Project werden oorspronkelijk vertolkt door mannen, met als grote uitzondering Goodbye (Lennon/McCartney), dat iedereen zal kennen van Mary Hopkin, maar in deze versie veel minder luchtig en toch ontspannen klinkt. Die ontspanning was al op haar vorige album I Am Here (2014) te horen en de trend zet zich voort op deze nieuwe plaat. Dat levert een aantal mooie covers op, zoals het eerder genoemde Streets of London (nou vooruit dan, Ralph McTell), met een heerlijk nostalgische vioolpartij. Of If (van Bread, voor wie het niet meer weet), dat zonder de franje van de jaren zeventig een heel fijne ballade wordt. In Nights in White Satin (voor de heel vergeetachtigen onder ons: The Moody Blues) wordt de akoestische gitaar fijn ondersteund door accordeon en banjo, door dat laatste doet het stuk een beetje denken aan de Amerikaanse folkblues uit de jaren ’20 en ’30.
Bright Eyes (bekend van Art Garfunkel, maar geschreven door Mike Batt) is dan een liedje dat Linde Nijland zich niet herinnert uit de platencollectie van haar vader, maar van die beroemde videoclip (die met die konijntjes), net als zovelen in die tijd werd ze door die beelden geraakt en ook in een kleingehouden gitaararrangement blijft dit prima overeind, al is het onmogelijk om niet terug te denken aan die clip. En dan sluit de plaat af met een heel klein juweeltje in de vorm van het slechts anderhalve minuut durende Song For The Asking (Paul Simon).
Waar de genoemde nummers zo’n beetje bij iedereen in het geheugen gegrift staan zijn er ook een paar minder voor de hand ligggende keuzes gemaakt. Zo herleven even de tijden van Ygdrassil in het a capella uitgevoerde George Jackson (Dylan), met extra vocalen van Annemarieke Coenders (wat kleuren die stemmen toch heerlijk samen) en is David Bowie een artiest die je waarschijnlijk al helemaal niet zou verwachten bij Nijland, maar haar uitvoering van Five Years sprankelt door de passie die ze erin legt, de sitar zorgt hier en daar voor een alternatief effect, waar de accordeon dan weer een fijn folky gevoel geeft.
Er verschijnt niet elk jaar nieuw werk van Linde Nijland, al blijft ze wel schrijven, zo bleek onlangs nog bij een optreden in Zaandam waar het publiek naast een voorproefje van deze covers ook een nieuw eigen nummer hoorde. Op een verse cd met zelfgepende liedjes zullen we dus weer even moeten wachten, maar ondertussen zijn de tijdloze klassiekers van The Jukebox Project een wel heel aangenaam tussendoortje om naar te luisteren.
Mirjam Adriaans
Komende zondag, 22 oktober 2017, is de cd-presentatie van The Jukebox Project bij Coco Maria in Veenhuizen.
Aanvang 15:00 uur; deur open 14:30 uur
Entree: € 7,50 (geen pin aanwezig)
n.b. het concert is gratis voor crowdfunders, maar wel graag even reserveren, details vind je op: http://cocomaria.nl.
Meer info over Linde Nijland vind je op http://www.lindenijland.nl/.