The Gentle Good - Ruins / Adfeilion - Bubblewrap Records
Achter de naam The Gentle Good gaat singer-songwriter Gareth Bonello uit Wales schuil. Hier te lande nog niet erg bekend, maar wellicht komt daar verandering in met de release van zijn nieuwe album Ruins / Adfeilion, een fijn in het gehoor liggende verzameling liedjes (sommige in het Engels, andere in het Welsh) en instrumentalen, losjes gebaseerd op het begrip ‘ruins’, waarmee hij verwijst naar het besef dat de wereld niet maakbaar is zoals we willen, maar dat we moeten omgaan met wat voorgaande generaties hebben achtergelaten. Sommige overblijfselen zorgen voor een mooie band met ons verleden, waardoor je het gevoel krijgt dat je ergens thuishoort en een culturele identiteit hebt, maar andere kunnen gevaarlijk zijn, en vormen obstakels die onze vooruitgang belemmeren. Geschiedenis, identiteit en sociaal commentaar vormen dan ook de thema’s van de stukken op dit album.
Hoewel het meeste materiaal op Ruins / Adfeilion uit eigen werk bestaat opent het album met een traditional uit Wales, Gwen Lliw’r Lili (Gwen colour of the lilly), een korte instrumentaal met de karakteristieke klanken van een harmonium, dat later terugkomt in de afsluiter Merch Y Morfa (Estuary Girl), geschreven voor zijn overleden grootmoeder. Daartussenin horen we The Gentle Good in al zijn muzikale facetten, een fijne stem, een subtiel solerende gitaar of gevoelige arrangementen voor strijkers en/of blazers, maar ook sprankelend pianospel strelen het gehoor. Dat die muziek beïnvloed is door de traditie moge duidelijk zijn, maar tegelijk leeft Gareth Bonello in het hier en nu en dat levert een mooi staaltje hedendaagse luisterfolk op.
Het Welsh ben ik helaas niet machtig, dus vertrouw ik er maar op dat Pen Draw R Byd een feministische variant is op het aloude thema van de jongen die naar zee gaat en het meisje dat hij achterlaat en dat in dit geval niet lijdzaam blijft wachten maar de zee vervloekt, zoals in de bijgeleverde persinfo vermeld wordt. Maar de Engelstalige stukken doen vermoeden dat Bonello inderdaad een eigen draai geeft aan het schrijven van liedjes. Zo is er Rivers Of Gold, waarin de economische ongelijkheid aan de kaak gesteld wordt. Hoewel hier ook een mondharmonica te horen is, is het lied niet fel van toon, zoals bijvoorbeeld protestzangers Woody Guthrie of Bob Dylan dat ooit waren, het heeft meer het gevoel van een voortkabbelende wals. Even later is er het sociaal betrokken Bound For Lampedusa, dat Bonello schreef in wanhoop, naar aanleiding van de onmacht van zowel het Verenigd Koninkrijk als de Europese Unie om de vluchtelingencrisis op te lossen. Het begint als een soort gebed met enkel gitaar, de hoop om veilig aan te komen, vervolgens vallen de band, strijkers en blazers in om het verhaal vanuit het perspectief van de vluchtelingen in dat bootje op weg naar Lampedusa verder te begeleiden.
Van de instrumentalen spreekt vooral het titelnummer Ruins / Adfeilion mij aan. Gareth Bonello is een begenadigd gitarist, maar de hoofdrol is hier voor zijn pianospel, waaraan een soort onweerseffect wordt toegevoegd en een donker intermezzo van blazers zorgt voor spanning in het midden.
Er doen flink wat muzikanten mee op deze plaat: Gareth Bonello (zang, gitaren, piano, harmonium, mondharmonica), Fiona Bassett (hoorn), Callum Duggan (contrabas), Jack Egglestone (drums & percussie), Dylan Fowler (mandocello & lap steel), Ceri Jones (trombone), Georgia Ruth Williams (harp & zang), Tomos Williams (trompet) en de strijkers van het Mavron Quartet: Christiana Mavron (eerste viool), Katy Rowe (tweede viool), Niamh Ferris (viola) en Beatrice Newman (cello). Toch is het geluid nergens te vol, mede dankzij de subtiele arrangementen voor blazers en strijkers van Seb Goldfinch, met wie Bonello al vaker samenwerkte. Bovendien is er niet onnodig veel gepoetst aan het resultaat van vijf dagen live opnemen in een studio in Abergavenny.
Uit de liedjes spreekt een maatschappelijk besef met een kritische noot, maar zonder een beschuldigend vingertje op te steken en muzikaal gezien is Ruins / Adfeilion een warme melodieuze plaat. Het leven van nu is complex en dat weet The Gentle Good mooi over te dragen in genuanceerde teksten en boeiende arrangementen, waar je graag naar blijft luisteren.
Mirjam Adriaans