The Watchman - Dorset Moon - eigen beheer, www.advanmeurs.nl
Vorig jaar hoorde ik voor het eerst in een paar jaar nieuw Engelstalig werk van Ad van Meurs, alias The Watchman. Het nummer Dorset Moon deed me op Parkfest, waar hij in triobezetting speelde, denken aan de sfeer van Carnival Of Circumstance uit 2002, tot nu toe mijn favoriete plaat uit zijn oeuvre. Toen Van Meurs in december zijn 25-jarig jubileum als The Watchman vierde met een volledige band en gasten bij Meneer Frits in Eindhoven was het nieuwe album al bijna klaar, het zou Dorset Moon gaan heten en een heel stuk ingetogener zijn dan wat ik deze avond gehoord had, zo liet Van Meurs me weten. Ik werd wel heel nieuwsgierig, want dit zou Carnival wel eens naar de kroon kunnen gaan steken.
Het fysieke exemplaar is er nog niet (wordt wel zeer binnenkort verwacht), maar ik mocht al een digitale versie beluisteren en die maakt mijn verwachtingen meer dan waar. Dorset Moon laat een prachtig sober, nieuw en toch vertrouwd Watchmangeluid horen. Geen band of gasten dit keer, het is een familie-album geworden met partner Ankie Keultjes als zangeres en hun zoon Dylan Adrian als extra begeleider op gitaar. Uiteraard is Keultjes opnieuw verantwoordelijk voor de mooie opname en productie, voor de mastering togen ze zoals altijd naar Alan Ward in Brussel, die wederom uitstekend werk heeft geleverd.
Er staat veel nieuw werk op dit album, dat sterk opent met een ontspannen Youngsters In Love waarin ouders toekijken bij een relatie die verbroken wordt. Daarna volgt Sprinkles and Milk, een indringend gespeeld donker juweeltje, dat zijn oorsprong vindt in de jeugd van Van Meurs, toen ze met een groep kinderen iemand in het bos hadden achtergelaten en hem waren vergeten, maar ondertussen meer inhoud heeft gekregen dan dat. Een paar dingen zijn na die twee stukken al duidelijk: Ad van Meurs is goed bij stem en hij heeft zijn gave om een prachtige song te schrijven in het Engels niet verleerd in de afgelopen jaren, toen hij twee albums in zijn moerstaal uitbracht. Misschien had hij die zelfs wel nodig om nog sterker te worden dan voorheen, want muzikaal gezien was De Weg Is Een Vriend van twee jaar terug immers al behoorlijk ingetogen, nu zet hij nog een stapje meer terug naar de essentie met slechts gitaar als begeleiding. Bas en drums of zelfs percussie mis je nergens, een extra gitarist blijkt meer dan genoeg.
Mijn aandacht is gevangen en ik blijf luisteren. Naar het lekker terugleunende Drunk With You, dat je ook gemakkelijk kunt meezingen, zo bleek onlangs bij een live voorproefje van het album, of Far Off Land, dat fijne herinneringen oproept aan de film Searching For The Heart Of The Heartlands (2009), waar dit lied ergens in een wei in Oklahoma werd uitgevoerd. Het is dus geen nieuw nummer, maar stond nog niet eerder op een Watchmanplaat, net als een paar stukken later Columbus Stockade van Woody Guthrie, dat al jaren op het repertoire van Van Meurs staat, maar tot nu toe alleen te vinden was op Farewell Shalabiye (2005), de debuutschijf van arabicanagezelschap NO blues waar hij ook in speelt. Bij live optredens zingt Keultjes een stukje in het Arabisch, dat nu ook terugkomt in de opname, waarbij overigens voor een keer een technisch trucje met een dubbelopgenomen zangstem is toegepast om een mooie buitenaards zwevende klank te krijgen, die goed bij het liedje past.
Met titelnummer Dorset Moon, dat zich afspeelt in de Engelse streek Dorset, betovert The Watchman de luisteraar zoals de ruïnes van het eeuwenoude Corfe Castle de bezoekende toeristen (en dus ook een enkele muzikant) weten te vangen in magie. Vervolgens gaat hij weer terug in de tijd, Van Meurs groeide namelijk op in Gemert, waarvan hij het volkslied nog bleek te kennen en dat komt deels terug in Time To Travel. De filosofische kant van de zanger komt bovendrijven in Dinosaurs And Stars, en als tussendoortje is er het korte prettige instrumentaaltje Beans, Bacon And Eggs, waarin vader en zoon een soort vraag- en antwoordspel uitvoeren op hun gitaren, soms door elkaar heen praten, het klinkt als een gezellig familie-ontbijt. De laatste twee nummers herbergen een licht countrygevoel, al doet de titel Rock’n Roll Fire wat stevigers vermoeden dan de sfeervolle muzikale ode die je hoort en heeft Leaves Of Life juist een nostalgische ondertoon.
Over het geheel genomen klinkt Ad van Meurs ontspannen waar het kan, urgent waar dat moet. Hier en daar hoor je iets bekends, lijkt The Watchman even terug te grijpen op ouder werk, maar vervolgens tilt de kleine bezetting de nieuwe liedjes naar een hoger plan. Dorset Moon is een warme plaat, vol mooie folky luisterliedjes, die uiteindelijk allemaal op hun eigen manier onder je huid kruipen.
Mirjam Adriaans
Het album wordt later dit jaar nog officieel gepresenteerd en is op dit moment te bestellen via http://www.cdbaby.com/cd/thewatchman23.