Sophie Cavez & Baltazar Montanaro - Le 3ème Temps - Appel Rekords APR 1359
Een muzikale reis door Europa, via Estland naar Zweden en door naar Hongarije met een tussenstop in Bretagne en een exotisch uitstapje over de oceaan naar Québec om te eindigen met een slaapliedje uit Macedonië, dat is wat Sophie Cavez & Baltazar Montanaro ons voorschotelden bij de cd-presentatie van hun jongste album, Le 3ème Temps in Gemert gisteravond. In OJC De Bunker werd het duo enthousiast ontvangen door het publiek, dat graag luisterde naar de prachtige afwisselende melodieën, enkel gebracht door (bariton-)viool en diatonisch accordeon. Dat smaakt naar meer, en thuis nagenieten kan met de nieuwe schijf.
Opnieuw zijn het viool en accordeon die betoveren in harmonieuze melodieën, al heeft het duo zich sinds Escales (2012) wederom verder ontwikkeld. Als het leven zelf geven de deunen gevoelens prijs die de muzikanten beleven tijdens reizen, optredens of persoonlijke gebeurtenissen. Voor Le 3ème Temps levert dat 4 eigen composities op, waarvan Kaks Kirikut ongetwijfeld geïnspireerd is door het verblijf van Baltazar Montanaro in Estland. Hij bespeelt hier overigens een baritonviool, die een slag groter is dan zijn reguliere instrument. Er zijn er slechts tien van op de wereld, hij werd gebouwd in Marseille, laat een mooi apart donker geluid horen, dat een beetje doet denken aan een cello, en voegt een extra dimensie toe aan het hechte samenspel tussen diatonisch accordeon en viool.
Natuurlijk geeft het duo zoals gebruikelijk zijn eigen invulling aan de noten, met een flinke dosis romantiek en zwierigheid, al hebben ze hun derde plaat iets anders aangepakt. Naast de eerder genoemde baritonviool is dat de keuze voor muziek van anderen, deunen die het duo aanspreken en waar ze vervolgens hun eigen sausje overheen gieten. De laatste vier nummers van de plaat zijn mooie voorbeelden van de diversiteit van oorsprong, terwijl de klank toch herkenbaar die van Cavez en Montanaro blijft: De Reel Des Eskimos (André Alain) herbergt de Canadese muzikale traditie van Québec, al werd de intro geschreven door de Franse vader van Baltazar, Miquèu Montanaro. De Cmoll Vals is dan weer een compositie van de Zweedse Josefina Paulson op nyckelharpa. Als je bedenkt dat dat een soort viool is met toetsen, is de intiem spannende uitvoering door viool en diatonisch accordeon niet eens vergezocht. Een licht experimentele intro gaat vooraf aan Usual Happiness, oorspronkelijk van het Poolse gezelschap Kroke (die het spelen in een bezetting van viool, accordeon en contrabas), en gewoon lekker vrolijk met getokkel en melodie op de viool over de ritmes van de accordeon is Minha Galera, gekozen uit het zonnige repertoire van Manu Chao.
Le 3ème Temps is wat minder speels dan zijn voorgangers, wat donkerder van toon met hier en daar een toefje melancholie. Tegelijk is het opnieuw een heerlijke plaat met het virtuoze samenspel dat we van Sophie Cavez & Baltazar Montanaro kennen. Muziek die je pakt, telkens weer.
Mirjam Adriaans
Sophie Cavez & Baltazar Montanaro stellen binnenkort hun cd voor in Spanje en Frankrijk, maar hebben eerst nog een paar optredens in de Lage Landen:
30 mei, Maastricht, Magisch Theater
31 mei, Dranouter (BE), 't Folk
1 juni, Gent (BE), Trefpunt
2 juni, Theux BE), Centre Culturel
Een muzikaal voorproefje van het nieuwe album (met uitleg in het Frans door Baltazar Montanaro) is te horen via Youtube, klik hier.