Mary Gauthier - Trouble and Love - www.marygauthier.com
Dat Mary Gauthier gewoonweg niet in staat lijkt niemendalletjes te schrijven mag reeds bekend verondersteld worden, en een zekere mate van urgentie en inhoud is eigenlijk wel een vereiste voor een goede song, maar Mary Gauthier spant wat dat betreft in het land van de singer-songwriters wel de kroon. Neem een grote hap adem voordat je onderduikt en je door deze bijzondere zangeres laat meevoeren naar de diepe krochten van haar ziel, over de kliffen van pijnlijk schurend zelfinzicht en emotionele dieptes naar een uiteindelijk weemoedig berusten.
Mary Gauthier grossiert, wellicht had ze het zelf ook liever anders gezien, in heftige levenservaringen. Evenals haar indrukwekkende album The Foundling, over haar vondelingschap en de daaruit voortkomende eeuwige zoektocht naar gebondenheid, geborgenheid en legitimiteit in haar bestaan, is haar nieuwste album Trouble & Love, opgebouwd rond het thema einde van een liefdesrelatie. Alle facetten komen daarin aan bod. Aan de hand van de verschillende stadia neemt ze je mee in haar getroubleerde wereld, op zoek naar heling en herrijzenis. Op het eind blijf je als luisteraar achter met het gevoel dat de gekwelde ik-persoon, waarin je welhaast zeker Mary zelf herkent, een eind op weg is, maar nog niet los is komen te staan van haar voormalige geliefde.
In het hartstochtelijk en rauw gezongen openingsnummer When a woman goes cold wordt al meteen de toon gezet. Het verhaalt van de eerste fase van shock nadat een liefdesrelatie op de klippen is gelopen, verteld vanuit het perspectief van de verlatene. De meeste fans van Mary Gauthier zullen weten dat zij de vrouwenliefde aanhangt, en wellicht ook dat zij een intense liefdesrelatie onderhield met violiste Tania Elizabeth, die haar op diverse tours en studio-opnames begeleidde. Ik weet niet of de breuk die Mary op Trouble and love bezingt die tussen haar en Tania is, maar aannemelijk is dit wel. Het doet er misschien ook niet toe, maar het album hakt er bij mij dusdanig diep in dat ik merk dat ik een film aan me voorbij zie trekken met als hoofdrolspelers Mary en Tania. In False from true gaat het over de moeizame ontrafeling van een relatie achteraf. Verderop bezingt Mary hoe ze haar ziel verkocht (refererend aan het beroemde verhaal van Robert Johnson) in de vorm van een Carter Family-achtige gospel, met prachtige ongepolijste koorzang van Darrell Scott. Het nummer Worthy gaat daarna door merg en been. Regels als: Wandered all my life, I felt so alone, trying to survive. Down beneath the hurt it seems so hard to feel worthy geven aan dat Marys zoektocht naar een plaatsje op deze aarde vooralsnog een moeizame is. Zoals dat gaat bij de verwerking van een liefdesbreuk, zijn er periodes van pijn en wanhoop, van leegte maar ook van berusting en bespiegeling. Tijdens nummers als Trouble and love en How you learn to live alone lijkt er iets meer afstand te zijn, lijkt het ergste leed geleden, maar na eerstegenoemde volgt dan weer een heftige terugval. Met vallen en opstaan, kortom, leidt Mary ons naar het laatste liedje, waarin ze overeind krabbelt en zichzelf opnieuw probeert uit te vinden. Im moving through the pain, waiting on another train.
Wanneer je als luisteraar voorbij gaat aan de teksten, mis je weliswaar veel, maar blijft het nog steeds overeind. De sound lijkt iets losser dan op haar voorgaande werk. Opvallend is de warme productie, in handen van Mary zelf en Patrick Granado, en de manier waarop alles samen is gebracht tot een coherent geheel. Het album is opgenomen in de studio van Ricky Skaggs in Nashville, met muzikale bijdragen van, naast de eerder genoemde Darrell Scott, Beth Nielsen Chapman en Ashley Cleveland. Het liedje How you learn to live alone, waarop de gitaarpartij voor rekening wordt genomen door Duane Eddy, schreef Mary samen met Gretchen Peters. Opnieuw een zeer overtuigende plaat, die op diverse niveaus te beluisteren is en waar de urgentie vanaf druipt.
Arianne Knegt