Rob Jungklas - the Spirit and the Spine - Mad Jack Records
Op basis van karakter en ruggengraat, meer hoef je in principe niet te weten van deze nieuwe plaat. Rob Jungklas was al 15 jaar actief in de muziekwereld alvorens hij in 1986 zijn eerste plaat uitbracht. Closer to the Flame was redelijk succesvol, bevatte een aantal liedjes die her en der geld in het laadje brachten - desondanks verscheen sindsdien geen cd versie. Omdat commercieel succes uitbleef bij zijn tweede - Work Songs for a New Moon - stapte hij acuut uit dit wereldje. Hij huwde, haalde een graad en gaf Engels en Natuurkunde les. In 2001 begon de muziek weer aan hem te trekken. Echte liefde sterft niet! The Spirit and the Spine is zijn 4de officieel uitgebrachte cd in de afgelopen 10 jaar, en allen verschenen via het in Memphis label Mad Jack Records. Nadrukkelijk vermeld ik officieel omdat recent een aantal niet verschenen albums op Jungklas zijn site hebben genesteld voor beluistering en download doeleinden. Platen die zich allen kenmerken door het explosieve karakter wat zijn muziek draagt.
Zijn nieuwste wijkt qua procedé niet af van zijn voorgaande platen. Voelbaar is de noodzaak om stevig van leer te trekken. Wellicht dien je hierdoor Jungklas te rubriceren onder rock, maar wanneer ik zo onbescheiden mag toevoegen, plaats daarbij wel het criterium intelligent. Jungklas is de hoofdpersoon. Hij schreef de composities, is verantwoordelijk voor de zang, en snijdt met zijn gitaar een scherpe lijn door zijn liedjes. Niet een gitarist die zichzelf als virtuoos manifesteert, evengoed is er die sturende rol, waar bij voortduring een grimmige sfeer aanwezig is. Denk dat hierbij de invloed van producer Jeff Powell allerminst onderschat moet worden. Evengoed zijn momenten van rust ingeruimd, zoals in The Serpent on the Fuselage, waarin zijn teksten ongemeen beeldend en kleurrijk zijn. Automatic is de single die van dit album werd getrokken. Een mooi representatief nummer. Mogelijk dat deze song voldoet aan de beoogde voortrekkersrol. (Vraag me af wat Jungklas daarbij zelf in gedachten heeft, want zo in de schaduw komt hij perfect tot zijn recht.) Crawl had evengoed die rol glansrijk kunnen vervullen. Im stripping it down to the skin and all this flesh and bone is going home. De afsluiter Glory - is eveneens een meer rustig nummer. Jungklas refereert in dit nummer aan zijn sterfelijkheid, en qua klankkleur van zijn zang roept hij bij mij een associatie op naar de uit Alabama afkomstige Pierce Pettis. Mooie plaat, zeker wanneer je gaat graven in de teksten. Muziek maken is geen hobby. Het is ultieme noodzaak voor Rob Jungklas. Spirit teach me how to drown. Again.
Rein van den Berg
Label: http://www.madjackrecords.com/
Homepage: http://robjungklas.com/