Allan Taylor - All Is One - Stockfisch Records
Eén van de oudgedienden die nog steeds met succes meedraait in het folkcircuit is Allan Taylor. Niet dat hij stokoud is, maar hij gaat langzamerhand richting de 70. Mogelijk verkeert hij in de omstandigheden om het tempo te hanteren die bij zijn leeftijd past. Het zij hem gegund! Deze rasechte Brit is bovenal honkvast. Hij is al jaren een gewaardeerde cliënt van Stockfisch. (Waar ter wereld je ook reist, in de verste uithoeken tref je de spectaculaire audio producten van dit Duitse label aan! Folk heeft wat dat betreft een wijde doelgroep. Iets waartegen de distributie van Americana het schromelijk aflegt.) All Is One is de titel van Allans jongste plaat, zo ongeveer zijn 20ste plaat in 40 jaar tijd. Vernieuwende muziek hoeven we van deze poëtische bard niet te verwachten. Hij gaat gewoon verder met het optekenen van zijn gedachten en herinneringen. Hij grijpt met regelmaat terug, en lijkt zich steeds meer te ontvouwen tot een gevoelsmens. Wellicht dat je kwetsbare ik ook groeit met het komen van de jaren, meen er zelf ook steeds meer last van te krijgen.
Allan Taylor is een gevoelige man. Schrijft over de vrienden die hij ontmoet heeft, of juist verloren heeft. Hij legt de wereld langs een morele meetstok. Zingt over onschuld, vrijheden, naïviteit, hoop, verlies en dergelijke stevige themas. Hij deelt ongevraagd zijn wijsheden, noem ze levenservaringen. Taylor overdenkt dingen die het alledaagse bijna dreigen te ontstijgen. Niet iets waarvoor je altijd in de stemming bent. Ontvluchten behoort tot mijn favoriete bezigheid. Niet dat Taylor zwaarmoedigheid etaleert, maar er is weinig vrolijkheid. Luister eens hoe hij zich het lot van de zwakkere aantrekt in Plenty For The Few, een groep in de samenleving die zienderogen groeit. Hij realiseert zich, en doet ook mij realiseren, dat stilstaan voor niemand een optie is. Binnen die achtergrond gaan veel van zijn teksten schuil. Bezig zijn, onder weg zijn, en afscheid nemen. Like a Cloud is niet origineel van Taylor, maar is een vertaling van Santino de Bartolo (Canzone Del Ripensamento). Het streven naar perfectie is een beminnelijk ideaal, echter de schaamte om te falen zou daarbij van ondergeschikt belang moeten zijn. Allan Taylor geeft zijn visie in The Best I Can. Wederom een plaat die zeer de moeite waard is. Een eenvoudige plaat is anders! Het allemaal in je opnemen vereist enige tijdsinvestering. Zeker wanneer je eruit wil halen wat er in zit. (Is dat niet altijd zo?) Uiteindelijk betaalt een Allan Taylor plaat zich altijd uit. Muziek met inhoud voor een rustige zondagmorgen. Om alles weer eens op een rijtje te zetten. Lekker opgeruimd gevoel hou je er aan over!
Rein van den Berg
Homepage: http://www.allantaylor.com/
Label: http://www.stockfisch-records.de/