Fabian Holland - Fabian Holland - Rooksmere Records RRCD110
Namen als Chris Wood en Martin Simpson komen bij me op bij beluistering van de debuutplaat van Fabian Holland. Niet verwonderlijk, aangezien hij sterke songs combineert met een gevoelig sprankelende gitaar, waarin zelfs een vleugje Davy Graham te horen is. Zijn warme stem en uitstekend gitaarspel zijn samen opgenomen, als je daar de naturelle productie van Mark Hutchinson bij optelt krijg je een mooi organisch geheel.
Maar wie is Fabian Holland eigenlijk? Hij groeide op in een muzikale familie in Groot-Brittannië, waar hij via de platencollectie van zijn vader kennismaakte met de oude folkbluesmannen Skip James, Son House, Howlin' Wolf en Muddy Waters. Op zijn zevende leerde hij gitaarspelen, later volgde een opleiding aan de Academy of Contemporary Music in Guildford. Daarna nam hij de tijd om zijn talent te ontwikkelen in Italië, waar hij op straat speelde en verschillende songs van zijn debuut tot stand kwamen. Tegenwoordig is zijn thuisbasis een woonboot in Londen.
Het album is kleingehouden, stem en gitaar voeren de boventoon, subtiel zijn de spaarzame bijdragen van gastmuzikanten Tim Harries (contrabas), Guy Fletcher (viool), Simon Care (melodeon) en Will Pound (mondharmonica). Zes van de negen liedjes op Fabian Holland zijn van eigen hand, opvallend is de cover van Hard Times Killing Floor van Skip James, diens bekende Amerikaanse folkblues krijgt in handen van Holland een prachtige puur Britse ziel. Dr Price is een minder bekende Britse traditional die verhaalt over een excentrieke Welshman die ervoor zorgde dat crematie toegevoegd werd aan de begrafenispraktijk. Banks Of The Dee, waarmee de plaat afsluit, is dan weer zo'n mooi oud nummer dat eigenlijk toch actueel blijkt, het gaat over een oudere mijnwerker die geen baan meer kan vinden omdat zijn haren grijs worden.
Het eigen werk past overigens naadloos in de folktraditie, al voegt Holland wel een moderne kijk toe, dat begint al in de sterke opener Landlord's Daughter, waarin een karakteristiek tragisch verhaal wordt verteld, niet zoals in de oude traditionals over de dochter van een kasteelheer maar wel over die van een huisbaas die een flat van twee hoog verhuurt. En de soldaat die ten oorlog moet bestaat ook nog, Little Boy Jonny (met gevoelvolle viool) speelt rond het conflict in Afghanistan. Een enkel lied is autobiografisch, zoals Home, dat ook als single werd uitgebracht. Het handelt over de tijd dat hij als straatmuzikant in Bristol de kost probeerde te verdienen en enorm last had van heimwee.
Het is maar goed dat Fabian Holland destijds doorgezet heeft, het uiteindelijke resultaat is een krachtig album, waarvan in Engeland alvast veel verwacht wordt. Ik ga ervan uit dat ook Nederlandse folkliefhebbers dit pareltje weten te waarderen. Fabian Holland dus, onthoud die naam.
Mirjam Adriaans