Eric Taylor Studio 10
Artiesten van het niveau Eric Taylor laten zich niet voortijdig terzijde schuiven. Zijn drang tot creëren laat zoiets niet toe. Van Bill Morrissey vond ik zijn laatste cd Come Running uiteindelijk de meest complete uit diens oeuvre. Studio 10 krijgt vanuit die gedachtegang automatisch een opvolger, want ervaar het album als geheel minder sterk dan wat ik gebruikelijk van Eric Taylor gewend ben. Zijn stijl is nagenoeg niet gewijzigd over de afgelopen jaren, daar schuilt wat mij betreft niet het euvel. Ik vind domweg de kwaliteit van de songs wisselvallig, en ook de onderlinge afwisseling schiet te kort, waardoor ik het album als te vlak ervaar. Het album bevat composities als Darker Corner Ice Water en Reno die zich kunnen meten met het beste uit zijn carrière. Op andere momenten lijkt de intensiteit welke zo essentieel is voor zijn muziek - afgevlakt. De drang tot presteren kan ook verstikkend werken waardoor een averechts effect ontstaat. Een ontspannen bluesy nummer als Francestown werkt bevrijdend binnen het geheel, naast de werkelijk schitterende uitgevoerde cover van Tim Grimms Cover These Bones.
Eric Taylor staat stil bij een zestal mensen die gestorven zijn, waarvan een aantal onlangs. Het vormt mede de teneur van dit album, waardoor een zekere zwaarmoedigheid optreedt. Het besef van onze sterfelijkheid drukt de stemming, en lijkt vat op Eric te hebben. Er is een ode aan Bill Morrissey (Bill) en eentje aan Dave Van Ronk (Francestown). Triest om nu pas te ervaren dat gitarist Frank Christian is overleden. Eind 2012 als gevolg van een longontsteking. Voor liefhebbers van Eric Taylors muziek voegt Studio 10 ongetwijfeld toe aan eerdere titels die ze van hem in de kast hebben staan, echter het album luistert niet gemakkelijk weg. De stemming had van mij wel iets opgewekter gemogen. De verhalende kwaliteit maakt gelukkig veel goed. Rond oktober 2013 treedt hij op in een aantal uitstekende locaties.
Rein van den Berg
Homepage: http://www.bluerubymusic.com/home/News.html