Sido Martens - Wankelmoed (boek + cd) - eigen beheer (www.sidomartens.nl)
Sommige luisteraars stellen meer eisen dan andere. Klopt elke noot? Zijn de teksten goed? Is de opname in een echte studio gemaakt? Is er veel of juist weinig opgepoetst in de productie? Al luisterend naar het album Wankelmoed van Sido Martens zou je je deze vragen kunnen stellen, een camper is namelijk geen ideale plek om subliem geluid op een cd te krijgen, maar het gaat hier niet alleen om een cd, het is ook vooral een boekje, met mooie foto's en teksten die een geheel vormen met de liedjes Martens maakte.
Vanaf de hoes kijkt een jongeman met een nadenkende blik en een banjo in zijn handen net langs je heen. Het is een beeld dat me doet denken aan de jonge Woody Guthrie, net zoals de tekst bij het liedje Held in A, die niet zou misstaan in een boek van deze Amerikaanse folkicoon. Als tekstschrijver weet Sido Martens als geen ander beelden in woorden te vatten, ook Wankelmoed bevat weer mooie zinnen, dit keer niet alleen in de liedjes, maar ook in de begeleidende teksten uit het boekje. Martens merkt zelf al gelijk op dat de kwaliteit van het geluid niet optimaal is: "Zitten en spelen met alle beperkingen maar ook voordelen. Ongedwongen maar overtuigd. Friemels op de koop toe nemen, net als haperingen, keelgeschraap of eigenlijk te koude vingers. Eerlijke uitvoeringen, niet altijd perfect maar wel krachtig en gemeend." Dat is precies wat de luisteraar krijgt, Sido Martens in zijn eentje, eenvoudig en daarom ook kwetsbaar, meestal op gitaar, soms ukulele (Boos Bos) of banjo (Wintertroost) en een ijle mondharmonica in Wieg Me. Toch is dat niet alles. Wankelmoed reikt namelijk extra beelden aan door de foto's en beschrijvende teksten in het boekje. Soms is de sfeer melancholiek, dan weer nostalgisch, hier en daar schrijnend in stilte of juist donker bluesy. De foto's versterken de woorden, een ondergaande zon naast de kinderangst in de tekst van Mag De Maan Aan of de natte herfstblaadjes als tegenhanger van de verse sneeuw in Wintertroost. Na een beregend raam volgt Zilvervos: Tussen de halmen van het gras / Druppelt er dauw in toverplas en helemaal toepasselijk is de plensbui, zowel op de foto als hoorbaar op het dak van de camper, bij Janschen In De Regen. Hij beheerst de fameuze instrumentaal Anji nog steeds niet (net als vele andere muzikanten overigens) en geeft er zijn eigen invulling aan.
Nee, perfect is Wankelmoed niet. Hoeft van mij ook niet, er spreekt gevoel uit de liedjes, die nog immer van een kwaliteit zijn zoals we die nu al jaren van Sido Martens gewend zijn. En het boekje mag gekoesterd worden als een persoonlijk document van een reis langs een zevental opname-locaties, die elk hun eigen karakter hebben.
Mirjam Adriaans