Taneytown Ashes to the wind - Eigen beheer / distibutie: Marista Records
Country-rock werd hier populair aan het eind van de jaren 60 van de vorige eeuw. Dillard & Clark, Flying Burrito Brothers, Poco, Nitty Gritty Dirt Band zijn zo maar wat namen die in ons land goed scoorden. De belangrijkste én succesvolste band in dit genre was natuurlijk The Eagles. Maar met het vertrek van Bernie Leadon uit The Eagles verdween ook de country-rock uit hun muziek én uit de belangstelling. Pas in de jaren 80 duiken weer nieuwe namen op, zoals The Long Ryders, Lucinda Williams en Steve Earle. In de jaren 90 neemt de benaming americana een vlucht en stijgt de belangstelling voor dit muziekgenre weer, mede door de komst van festivals als Take Root en Blue Highways. Een oudgediende als Johnny Cash staat weer in hoog aanzien.
De mannen van Taneytown groeiden in Noord-Nederland op met de muziek van The Eagles, Elvis Presley, Bruce Springsteen en Steve Earle. Het was een van zijn nummers die ze kozen als bandnaam. Het vierde album van de band, Ashes to the wind, verscheen pas vier jaar na zijn voorganger. Onder leiding van producer Erik Hulshof werden opnamen gemaakt in Groningen, terwijl de Amerikaanse pedalsteelgitarist Dave Hadley de opnamen in Harrisburg, USA verzorgde.
De naam Taneytown zei me niks toen ik de cd voor het eerst ging beluisteren. Daar is snel verandering in gekomen, want Ashes in the wind is een uitstekend verzorgd album geworden. Hier hoor je muzikanten die weten wat zij willen. Zanger/gitarist Edwin Jongendijk heeft een lekkere hese stem en de gitaarpartijen van hem en Joost Prinsen hebben precies dat rauwe randje wat the southern rock zo speciaal maakt. Samen zijn deze twee heren ook nog eens verantwoordelijk voor negen van de elf songs. De twee covers, Stray dogs van de bevriende Amerikaanse singer-songwriter Rod Picott en Driving my life away, een hit van Eddie Rabbitt, zijn prima, maar hadden niet gehoeven. De eigen liederen volstaan. Taneytown weet die liederen op gedoceerde wijze in te kleuren met authentieke instrumenten als lapsteel en banjo. De groep heeft al vele optredens in Nederland en Duitsland achter de rug. Door de nummers van dit nieuwe album live in de studio op te nemen, klinkt Ashes in the wind dynamisch.
Ook top is de lay-out van het hoesje. De groep stuitte via internet op het werk van de Amerikaanse kunstenaar Gary Schirmer. De desolate verlatenheid die zijn schilderijen zo kenmerkt, passen precies bij de sfeer en thematiek van de songs op Ashes in the wind.
Junction 17 is onlangs op single verschenen en ik hoop van harte dat het de airplay oplevert die Ashes in the wind verdient. Dat Taneytown klaar is voor het grote werk, wordt met dit puike album bewezen.
Assie Aukes
ps: Taneytown is zaterdagmiddag 8 september 2012, tussen 16:00 en 18:00, live te beluisteren in Tros Muziekcafé op Radio 2