Jules de Corte - Ons Nederlandje
Waarschuwing vooraf: dit is een recensie van een vriend en bewonderaar, dus helemaal objectief is die misschien niet. Maar ik zal mijn best doen.
Een jaar of drie geleden vroegen Kick van der Veer en Jacques Klöters in hun respectievelijke radioprogramma’s of luisteraars belangstelling zouden hebben voor een CD met onbekende liedjes van de in 1996 overleden zanger Jules de Corte. Hier werd massaal op gereageerd en inmiddels zijn uit de archieven van met name de KRO een groot aantal liedjes opgediept en gerestaureerd. Die liedjes werden allemaal opgenomen tussen 1955 en 1989 en 48 hiervan staan nu op een door Fonos uitgegeven dubbel-CD.
Liedjes van zo’n 50 jaar geleden, zijn die niet gedateerd? Jules bedient zich van een taal die niet modieus is en niet direct modern in de oren klinkt. Muzikaal is hij sterk geworteld in de klassieke muziek, Schubert met name, en in de jazzy populaire muziek van zijn tijd. Wat jongere luisteraars zullen dat ongetwijfeld gedateerd vinden. Maar als dat geldt als waardeoordeel, dan is dat volslagen onterecht. Dan zou je Schubert zelf, of een groot dichter als – ik noem maar iemand – Slauerhof ook gedateerd moeten noemen. Zij worden nog volop beluisterd en gelezen en zijn dat, net als Jules de Corte, ook volkomen waard.
Zijn de thema’s die de Corte in zijn liedjes behandelt dan achterhaald? In de meeste gevallen zou ik zeggen: integendeel! Een lied als Geef om de natuur, dat klinkt als gemaakt voor een bepaalde actie, is nog altijd actueel, evenals”, zeker na de laatste klimaatconferentie, Slaap maar mensen alsook Man in de woestijn, Het land van de toekomst, Andere culturen en De nieuwe tijd, om er een paar te noemen.
Een groot aantal liedjes is pure poëzie. In die categorie hoort ook één van de allermooiste die Jules naar mijn smaak ooit schreef. Ik hoorde het één keer eerder, gezongen door Gerard Cox op Jules’ 70e verjaardag en gelukkig is het hier ook opgenomen. In Voor de orgelman gaat het als volgt:
Weet je nog, de lentetijd?
Wat was alles prachtig
Jongeman van twintig
overmorgen ben je tachtig
Meisje met je droomboeket
van rozen in de zonneschijn
Eenmaal zullen al je rozen
stuk voor stuk chrysanten zijn.
Het is op deze dubbel-CD genieten van de Corte’s dichterschap, zijn filosofische gedachten en zijn schitterende pianospel. Dat spel wordt hier en daar smaakvol aangevuld door het Trio Louis van Dijk en niet te vergeten de prachtige accordeonmuziek van Harry Mooten. Wat fijn om die weer eens te horen, bijvoorbeeld in het elfde nummer Denkend aan mijn jongensjaren.
Bij Jules de Corte heb je het niet over volksmuziek of folk. Toch bedacht ik dat een aantal liedjes op het repertoire van een folkgroep niet zou misstaan. Enkele lenen zich in het bijzonder om op een traditioneel instrument als de draailier te begeleiden, namelijk Sling-slang-sling en De wijzen uit het westen. Liedjes om te zingen, met zo’n typische de Corte pianopartij, is leuk omdat het volledig bestaat uit titels van of regels uit bekende traditionele liedjes.
Van de 48 liedjes heb ik er maar 7 gevonden die al eerder, gebruik makend van een andere opname, zijn uitgebracht. In het boek Ik zou weleens willen weten, uitgegeven in de blauwe pluchereeks vond ik 20 teksten. Genoeg prachtig nieuws ontdekt dus.
De CD is verkrijgbaar via www.fonos.nl.
Peter Koene