Fling – A ditch near Cree - CUP 8044 / distributie: Music&Words
Nu de Ieren ons de laatste tijd wat minder trakteren op aanstekelijke muziek, is het fijn dat er in andere landen ook op hoog niveau Keltische muziek wordt gemaakt. Zo maakte vorig jaar de Belgische groep Orion, inderdaad wel met behulp van een tweetal Ieren, met Strawberry town een uitstekend album, terwijl ook Faran Flad uit hetzelfde land een uitstekend visitekaartje afleverde in de vorm van het debuutalbum Maiden voyage.
Ook in ons land loopt een aantal groepen rond met een internationale uitstraling. De van oorsprong Friese groep Fling is van die groepen misschien wel het verst in zijn ontwikkeling. Sinds het vorige album Lost in Dunkineely is de samenstelling van de band behoorlijk gewijzigd. Violist Peter Zijlstra en gitarist Peter Rechsteiner maakten plaats voor Siard de Jong (viool, mandoline, bouzouki) en de Vlaamse Philip Masure (gitaar, cittern). Met deze gelouterde musici die hun sporen al lang en breed in de (Keltische) muziekscene hebben verdiend, kan men dus van een internationaal gezelschap spreken. Middelpunt van de band zijn echter nog altijd Evertjan ’t Hart (uilleann pipes, low whistles) en Annemarie de Bie (zang, concertfluit, bodhrán) die voor een groot deel het geluid van Fling bepalen. De groep is de laatste paar jaar zeer regelmatig in de Nederlandse theaters te beluisteren, waardoor de groep is gegroeid als professioneel podiumact.
A ditch near Cree is het tweede album met Annemarie de Bie als zangeres. Daardoor blijft de verrassing die het vorige album Lost in Dunkineely zeker was, dit keer wat achterwege. Dit wil echter niet zeggen dat A ditch near Cree een minder album is geworden, integendeel zelfs. Fling benadrukt vooral de mystieke sfeer die de Keltische muziek kenmerkt. Groepen als Clannad meenden ooit dit aspect luister bij te zetten door een flinke portie galm, maar Fling is gelukkig nooit in die valkuil gevallen. Het album, naast de Fling studio in Brantgum ook opgenomen in het Belgische Herentals en Harlingen, klinkt open van karakter, alle instrumenten zijn daarom kristalhelder te horen. Met een loepzuivere stem zingt Annemarie de Bie de liederen die haar op het lijf lijken te zijn geschreven. Of het nu gaat om een tekst van W.B. Yeats (Caitlin Ni Uallacháin) of haar eigen teksten in Night after night en Ballisodare Bay. En dan zijn er ook elke keer weer een paar aansprekende Ierse traditionals. Vroeger vond men die liederen in het repertoire van oude speelmannen en marktzangers, tegenwoordig sneupt men met name de elpees uit de jaren ’70 af. Daar is inderdaad heel mooi materiaal te vinden. The heathery hills of Yarrow werd ooit prachtig gezongen door Triona Ní Dhomhnaill o.a. op Afterhours, het live-album van The Bothy Band uit 1978. De versie van The shores of Lough Bran leerde de band van The Boys of the Lough, terwijl ook een groep als De Dannan dit nummer ooit opnam met zangeres Dolores Keane. De interpretaties van Fling kunnen echter de vergelijking met deze illustere voorgangers met gemak doorstaan.
Ik zei het al eerder, Fling kan de confrontatie met de internationaal gevestigde namen met gemak aan. Misschien is het album A ditch near Cree de sleutel naar een internationale carrière. Getuige dit album is de band er rijp voor.
Assie Aukes