Bob Martin - Live at The Bull Run, published by Mill Rat Music (ASCAP)
Binnenkort toert Bob Martin door Nederland en het kan niet anders dan dat hij veel mensen een plezier gaat doen. Het live-concert dat te horen is op Live at The Bull Run is een goudeerlijke registratie van een speciale avond, zoveel is wel duidelijk. Gewapend met gitaar en mondharmonica bespeelt hij een zaal vol fans. De sfeer is intiem maar uitgelaten. Zijn aankondigingen vol ingetogen humor vormen een goede aanvulling op de verhalende liedjes.
Een anekdote waarin hij een ontmoeting met zijn grote idool Jack Kerouac beschrijft wordt bijna terloops een metafoor voor de machtsgreep van de rock-’n-roll. De grote schrijver Kerouac zegt iets tegen de verbouwereerde, dan 21 jarige, Bob Martin als ze elkaar toevallig op straat ontmoeten. De deur van een bar vliegt echter open en de naar buiten bulderende gitaarmuziek overstemt de ongetwijfeld betekenisvolle opmerking van de schrijver volledig. Hij draait om en verdwijnt. Het lied dat volgt, simpelweg ‘Jack Kerouac’ geheten, zuigt de hele zaal op. Vakmanschap.
Bob Martin’s sound doet bij tijd en wijle denken aan een goed bij stem zijnde Bob Dylan. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom het gebodene al gauw vertrouwd klinkt.
De onderwerpen staan dicht bij hem. De overtuiging waarmee de songs gezongen worden maakt het bijna overbodig om je te verdiepen in de teksten. Daarmee kom ik meteen bij het enige minpuntje van de cd. De uitvoering is wel heel summier. Een jewelcase met één enkel papiertje en geen teksten. Alles in zwart-wit. Het geeft niet bepaald een luxe indruk. Van de andere kant tekent het wellicht de (onverdiende) status van Bob Martin en het past bij de kale productie van de muziek. Alsof hij wil zeggen: ‘Take it as it is.’
Arianne Knegt