Roland Verstappen - Brabocana - eigen beheer MCD2052 (www.rolandverstappen.nl)
Soms lijkt het alsof Roland Verstappen niet kan kiezen voor een bepaalde muziekrichting. Hij maakte al Nederlandstalige luistermuziek, Engelstalige folk in de groep Eaden en nu is er zijn nieuwe cd Brabocana. Zoals de naam al doet vermoeden grijpt de zanger hier terug op zijn Brabantse wortels, van de andere helft van de samenstelling, die toch lijkt te slaan op een vorm van americana, hoor ik weinig terug. Maar hij heeft uitleg op papier meegestuurd: "Een Brabants accent, met hier en daar typische woorden. Hij heeft een mix gemaakt van stijlen, Americana, Oosters, Keltisch, Singer-songwriter, Pop, Smartlap en hij heeft ze verwerkt tot een typisch eigen geluid." Er staat nieuw werk, maar ook nog wat oudere singles op Brabocana, zoals Dat Moet Je Niet Doen en Sneeuwwitje Krijgt Een Kleine, beide kregen een Brabantse tekst van Jacques van de Ven. De teksten zijn overigens allemaal in het Nederlands bijgevoegd.
Het begint met een bijgeleverde geschreven waarschuwing: "Ga niet op het eerste liedje af", Verstappen weet dus al dat dat bij de Folkforum-recensenten wel eens minder in de smaak zou kunnen vallen. Hij heeft gelijk, Goed Voor Een Glimlach is voor liefhebbers van het levenslied. Wat volgt is iets meer in mijn lijn, Brabant Van Weleer (tekst van Joris Schiks) is een bewerking van een oud nummer; Het Straatje Van Vermeer is de eerste single die Roland Verstappen zo'n 20 jaar geleden opnam en ook te vinden is op het album Augustus uit 1997. Nadat ik dat nog eens beluisterd heb denk ik dat ik toch de voorkeur geef aan de iets intiemere versie met accordeon boven de vollere productie van nu, hoewel de nostalgische sfeer min of meer hetzelfde is. Het is in elk geval het eerste 'folkmoment' van de plaat. Verder luisterend blijkt het inderdaad een mix van stijlen te zijn, naast het levenslied en folk komen pop, rock, luisterlied en carnaval of andere feestelijkheden bij me op. Naar mijn smaak is dat iets teveel een allegaartje geworden, dus vind ik het moeilijk om het hele album zonder meer uit te luisteren. Toch staan er wel een paar aardige stukken op. Klein is bijvoorbeeld een gevoelige (ietwat naar het zoete neigende) ballade met enkel gitaar en achtergrondzang van Karin Poell en even later zit er een fijne mondharmonica in Staren Naar De Maan. Als nummer 10 kom je De Bejaarden Blues tegen, die met enkel gitaarbegeleiding en in bluesschema verhaalt over het probleem van de vergrijzing en de moderne bejaarden (met een heuse clou aan het eind). Dan is er nog het slotnummer Lopen (met opnieuw de achtergrondstem van Poell), een cover van Wandering van James Taylor. In de tekst mijmert Verstappen over hoe hij heen en weer pendelt tussen zijn huidige woonplaats in het Belgische Poppel en zijn wortels als kind in de Brabantse Peel.
Hoewel er naar mijn zin iets te weinig nummers op Brabocana staan die mij echt aanspreken, is alles wel dik in orde wat de muzikanten betreft. Roland Verstappen heeft een wat rauwgerande stem die lekker in het gehoor ligt en is zelf een begenadigd gitarist, daarnaast heeft hij medewerking gekregen van o.a. Cor Mutsers (gitaar, zang), diverse drummers, waaronder Sjoerd Rutten en Ruben van Boven, en bassist Bernard Jussen. Die staan in elk geval garant voor goed spel.
Mirjam Adriaans
De CD presentatie van Brabocana zal komende zondag, 31 januari 2010, plaatsvinden in Muziektheater Jan van Besouw. Aanvang 15.30 uur. Entree 5,= en kinderen tot 12 jaar gratis.
Gastmusici zijn: Ferdi Lancee (Gare Du Nord), Cor Mutsers, Alides Hidding (Time Bandits), Karin Poell (Eaden) en Bernard Jussen.