John Jones - Rising road - Westpark Music WP 87179 / distributie: Music & Words
Het idee om een soloalbum op te nemen, ontstond toen John Jones, al sinds jaar en dag zanger van The Oysterband, een paar jaar geleden tijdens een rustperiode van zijn band op tournee ging met Benji Kirkpatrick (Bellowhead, Faustus) en Seth Lakeman. De tour beviel zo goed, dat het drietal een verdere samenwerking in de toekomst niet uitsloot.
Vier jaar later is er dan Rising road, het eerste soloalbum van John Jones, met daarop bijdragen van Lakeman en Kirkpatrick. Inspiratie voor het album vond Jones is Wales, zijn geboortestreek. De wandeltochten door zijn geliefde Welsh Borders, vergezeld van zijn twee honden, vormden de sleutel tot dit album. Hij is dol op het Britse platteland en hij heeft het gevoel dat traditionele liederen hand in hand gaan met het landschap. Hij heeft liederen willen kiezen die dit gevoel weerspiegelen.
"A lot of the songs I'm singing are traditional. I'm not a very urban animal; I feel folk Music to be rural and open. When I sing, I'm visualizing the story, and the landscape is a big part of that."
Het valt niet altijd mee om een aansprekend soloalbum uit te brengen wanneer je als zanger het boegbeeld van een succesvolle band bent. De geschiedenis leert dat het echter mogelijk is. Het eerste voorbeeld dat me te binnen schiet is al een oudje. Roger Daltrey maakte in 1973 een succesvol album, met de hit Giving it all away, dat compleet afweek van het reguliere werk van zijn band, The Who. Ook John Jones is hierin geslaagd. Rising road is duidelijk geen Oysterband-album, al doen wel Oystermaten Dil Davies (percussie, drums) en Alan Prosser (gitaren) mee. Ook oud-lid Ian Keary (banjo, dulcimer) is van de partij. De arrangementen zijn simpeler, het stevige Oysterband-geluid is achterwege gebleven.
Het album bevat zeven traditionele nummers en vijf nieuw geschreven liederen. De traditionele nummers zijn deels heel bekend. We hoorden Polly on the shore al vaker , maar deze versie van John Jones blijft fier overeind. Het machtige Walking through Ithonside reflecteert de liefde van Jones voor ongerepte natuur van zijn Wales. Rocks of Bawn kent daarentegen weer een heel summiere gitaarbegeleiding, wat de zeggingskracht van het lied ten goede komt. Searching for lambs kent dan wel weer een Oysterband-achtig ritme, maar hier valt weer het duet met Rowan Godel op. Deze dame was al eens te gast op het Oysterband-album Here I stand. De oorspronkelijke shanty Fire Marengo krijgt door de viool van Seth Lakeman een gloedvolle begeleiding.
Naast de excellente liedkeuze is de stem de grootste kracht van het album. Meer dan op menig Oysterband-album leren we op op Rising road de gevoelige kant van John Jones kennen. Door de akoestische setting van de liederen komt de veelzijdigheid van zijn stem beter tot zijn recht. Dertig jaar heeft het geduurd voor John Jones het aandurfde om een soloalbum op te nemen. Van de ene kant is dat jammer, want hij laat op Rising road horen dat hij, los van The Oysterband, ook andere kwaliteiten in zijn mars heeft. Van de andere kant kan het natuurlijk ook zijn dat John Jones nu pas zo ver is en kunnen we in de toekomst nog heel wat moois van hem verwachten.
Assie Aukes - waardering: 8